Jak wspiąć się na ostrogi Abruzzi na K2

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 01:07

Opis trasy Abruzzi Spur

Najpopularniejszą drogą wspinaczkową, którą wspinacze wybierają, aby zdobyć K2, drugą najwyższą górę na świecie, jest Abruzzi Spur lub południowo-wschodnia grań. Grzbiet i trasa groźnie wznoszą się nad Base Camp na lodowcu Godwin-Austen po południowej stronie góry. Trasa Abruzzi Spur wspina się po stromych zboczach śnieżnych i lodowych poprzecinanych żebrami skalnymi i kilkoma pasmami klifowymi, które są zwieńczone wspinaczką techniczną.

Najpopularniejsza trasa K2

Około trzech czwartych wszystkich wspinaczy, którzy wspinają się na K2 robi Abruzzi Spur. Podobnie większość zgonów ma miejsce wzdłuż jego dobrze uczęszczanego grzbietu. Nazwa trasy pochodzi od włoskiego himalaisty księcia Luigiego Amedeo, księcia Abruzji, który w 1909 roku poprowadził ekspedycję na K2 i podjął pierwszą próbę na grani.

Ostroga Abruzzi jest długa

Trasa rozpoczynająca się u podstawy grani na wysokości 17.390 stóp (5300 metrów) wznosi się na 10,862 stopy (3,311 metrów) do szczytu K2 na 28,253 stopy (8,612 metrów)). Sama długość trasy w połączeniu z surowymi warunkami pogodowymi i obiektywnymi zagrożeniami sprawia, że Abruzzi Spur jest jedną z najtrudniejszych i najniebezpieczniejszych wspólnych tras na światowych szczytach o wysokości 8000 metrów.

Główne cechy topograficzne

Główne elementy topograficzne na trasie K2 Abruzzi Spur to The House Chimney, The Black Pyramid, The Shoulder i The Bottleneck. Każdy oferuje swój własny zestaw trudności technicznych i niebezpieczeństw. Wąskie gardło, znajdujące się pod wiszącym klifem lodowym o wysokości 300 stóp, jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ jego części mogą w każdej chwili oderwać się i zawalić, zabijając lub skręcając wspinaczy nad nim, jak miało to miejsce w tragedii z 2008 roku.

Base Camp i Advanced Base Camp

Wspinacze zakładają obóz bazowy na lodowcu Godwin-Austen pod wielką południową ścianą K2. Później Advanced Base Camp jest zwykle przenoszony do podstawy samej ostrogi Abruzzi o milę dalej w górę lodowca. Trasa podzielona jest na obozy, które znajdują się w różnych punktach góry.

Ostroga Abruzzi: Obóz 1 do barku

Komin i obóz 2

Z obozu 1 kontynuuj w górę mieszanego terenu na śniegu i skałach przez 500 metrów do obozu 2 na wysokości 6 700 metrów. Obóz jest zwykle ustawiony przy klifie na poboczu. Często bywa tu wietrznie i zimno, ale jest to bezpieczne przed lawinami. W tej sekcji znajduje się słynny komin domowy, stumetrowa ściana skalna podzielona przez system kominów i pęknięć, która w przypadku swobodnego wspinania się oceniana jest na 5,6. Dziś komin jest przymocowany pajęczyną ze starych lin, dzięki czemu można się na niego dość łatwo wspinać. The House Chimney został nazwany na cześć amerykańskiego wspinacza Billa House'a, który jako pierwszy wspiął się na niego w 1938 roku.

Czarna Piramida

Imponująca Czarna Piramida, ciemna skalna przypora w kształcie piramidy, wznosi się nad Obozem 2. Ten odcinek ostrogi Abruzzi o długości 1200 stóp oferuje najbardziej wymagającą technicznie wspinaczkę na całej trasie, z mieszaną skałą i wspinaczka po lodzie po prawie pionowych klifach, które zwykle są pokryte niestabilnymi płytami śnieżnymi. Techniczna wspinaczka skałkowa nie jest tak trudna jak The House Chimney, ale jej stroma i trwała natura czyni ją bardziej poważną i niebezpieczną. Wspinacze zwykle mocują liny do Czarnej Piramidy, aby ułatwić wspinanie się po niej i zjazdy.

Obóz 3

Po wspinaczce 1650 stóp (500 metrów) z Obozu 2, wspinacze zazwyczaj umieszczają Obóz 3 na 24,100 stopach (7350 metrów) nad skalną ścianą Czarnej Piramidy i poniżej stromych, niestabilnych zboczy śnieżnych. Wąska dolina między K2 a Broad Peak często działa jak lejek wiatrowy, kierując silne wiatry przez szczelinę i sprawiając, że śnieżne stoki są podatne na lawiny stąd do The Shoulder. Wspinacze zwykle chowają dodatkowy sprzęt, w tym namioty, śpiwory, kuchenki i żywność, na Czarnej Piramidzie, ponieważ czasami są zmuszeni zejść po zapasy, jeśli Obóz 3 zostanie zmieciony przez lawinę.

Obóz 4 i ramię

Z obozu 3 wspinacze szybko wspinają się po stromych stokach śnieżnych o nachyleniu od 25 do 40 stopni przez 1150 stóp (342 metry) do początku pobocza na 25 225 stóp (7 689 metrów). Odcinek ten jest wykonywany bez lin stałych. Ramię to szeroki, niski garb na grzbiecie, który jest pokryty grubą warstwą lodu i śniegu. Nie ma dokładnego miejsca na wzniesienie obozu 4, ostatniego założonego obozuprzed ostatecznym atakiem szczytowym. Zazwyczaj umiejscowienie jest podyktowane warunkami pogodowymi. Wielu wspinaczy umieszcza obóz 4 tak wysoko, jak to możliwe, zmniejszając wzrost wysokości w dniu szczytu. Obóz ma od 24 600 stóp (7 500 metrów) do 26 250 stóp (8 000 metrów).

Ostroga Abruzzi: wąskie gardło i szczyt

Końcowe niebezpieczeństwa podczas wspinaczki

Szczyt, oddalony od 12 do 24 godzin, w zależności od pogody i kondycji wspinacza, znajduje się około 2100 stóp (650 metrów) nad obozem 4, położonym na poboczu. Większość wspinaczy opuszcza Obóz 4 między 22:00. i 1 w nocy. Teraz potencjalny wspinacz na K2 staje przed największym i najniebezpieczniejszym alpejskim wyzwaniem. Trasa wspinaczkowa w górę Abruzzi Spur stąd na szczyt jest pełna niebezpiecznych niebezpieczeństw, które mogą go zabić w jednej chwili. Zagrożenia te obejmują ekstremalnie ubogą w tlen wysokość, kapryśną i mroźną pogodę, w tym silne wiatry i mrożące krew w żyłach temperatury, ubity śnieg i lód oraz niebezpieczeństwo spadania lodu z nadciągającego seraka.

Wąskie gardło

Następnie wspinacz na K2 kieruje się w górę stromych, śnieżnych zboczy do niesławnego Wąskiego Gardła, wąskiego 300-metrowego kuluaru lodu i śniegu o stromych do 80 stopni na 26 900 stóp (8 200 metrach). Powyżej zwisa 100-metrowe klify lodowe wiszącego lodowca przylegającego do grzbietu tuż pod szczytem. Wąskie gardło było miejscem wielu tragicznych zgonów, w tym kilku w 2008 roku, kiedy serak się uwolnił, padało ogromnebryły lodu na wspinaczach i zamiatające liny poręczowe, kręcące wspinaczy nad żlebem. Wspinaj się po trudnym i stromym lodzie. Wąskie gardło z przednimi rakami wskazuje na trudny i delikatny trawers w lewo na stromych 55 stopniach śniegu i lodzie poniżej seraku. Na trawersie i w The Bottleneck często pozostawiana jest cienka, przymocowana lina, aby umożliwić wspinaczom bezpieczne wejście na ten odcinek i szybkie zejście z niebezpieczeństwa.

Na szczyt

Po długim trawersie lodowym poniżej seraku, trasa wznosi się na 300 stóp w górę stromego, wypełnionego wiatrem śniegu, aż do końcowego grzbietu szczytowego. Ten emaliowany lodem hełm nie jest miejscem do odpoczynku. Kilku wspinaczy, w tym wielka brytyjska alpinistka Alison Hargreaves i pięciu towarzyszy w 1995 roku, zostało zmiecionych z tego kasku śnieżnego przez wichurę. Teraz wszystko, co pozostaje, to ostry, śnieżny grzbiet, który wspina się na 75 stóp do przewiewnego szczytu K2 o długości 28 253 stóp (8 612 metrów) – drugiego najwyższego punktu na powierzchni Ziemi.

Niebezpieczne zejście

Udało Ci się. Zrób kilka zdjęć i uśmiechnij się do aparatu na szczycie, ale nie zwlekaj. Płonie światło dzienne, a między szczytem a obozem 4 poniżej czeka wiele trudnych, przerażających i niebezpiecznych wspinaczek. Na zjeździe dochodzi do wielu wypadków. Najbardziej zaskakującą statystyką jest to, że jeden na siedmiu wspinaczy, który dociera na szczyt K2, ginie podczas zjazdu. Jeśli nie stosujesz dodatkowego tlenu, jest to jeden na pięć. Pamiętaj tylko, że szczyt jest opcjonalny, ale bezpieczny powrót do bazy jest obowiązkowy.