Najlepsze filipińskie desery

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:33

Filipińczycy mają najsłodsze słodycze w Azji Południowo-Wschodniej. To nie tylko przypuszczenie, które jest poparte badaniami: w porównaniu preferowanych poziomów słodyczy między krajami (mierzonych w Brix), Filipińczycy wybierają wywołujący cukrzycę 14 Brix (lub 14 gramów cukru na 100 gramów roztworu), w porównaniu do 9 Brix w Japonii, 11 Brix w USA i 12 Brix w Meksyku.

Może dlatego Filipińczycy nie uważają żadnego lokalnego posiłku za komplet bez deseru – a czasami jedzą go najpierw!

Filipińskie desery wykorzystują to, co natura podarowała Filipinom w obfitości, więc spodziewaj się, że często pojawiają się trzcina cukrowa, ryż i kokosy.

Aureola-Aureola

Filipińczycy zaczęli używać lodu do deserów dopiero, gdy Amerykanie wprowadzili chłodzenie na początku XX wieku, ale szybko zabrali się za ten składnik, który pokona upały na Filipinach.

Japońscy przedsiębiorcy przed II wojną światową sprzedawali mitsumame (tradycyjny japoński deser na bazie fasoli) przy użyciu lokalnej fasoli monggo i posiekanego lodu. Powstałe mongo con hielo można było zamówić w japońskich sorbeteriach (lodziarniach) z odrobiną odparowanego mleka i wybranymi słodkimi dodatkami.

Ten deser przekształcił się w aureolę, którą znamy dzisiaj: abogata mieszanka tartego lodu, odparowanego mleka, owoców w syropie (banany i jackfruit), ube halaya (więcej o tym deserze poniżej), fasoli mung, słodkiej palmy do żucia i od czasu do czasu gałki lodów.

Nazwa dosłownie tłumaczy się na „mix-mix” w języku filipińskim: należy zmieszać wszystkie składniki razem, aby uzyskać gęsty, kremowy bałagan przed zjedzeniem!

Ube Halaya

Krochowo-fioletowy korzeń, który nazywamy „ube” (wymawiane „oo-bay”), stał się ostatnio modnym artykułem spożywczym na Zachodzie, ale Filipińczycy od dawna cenią go za jego jasnofioletowy kolor i przyziemną smakowitość. dobrze przekłada się na ciasta, torty, cukierki i lody.

Filipinos przysięga na deser w jego oryginalnej formie - puree i słodzona masa zwana ube halaya. Korzeń Ube jest obierany, tłuczony i mieszany ze skondensowanym mlekiem lub słodzonym mlekiem kokosowym, a następnie zagęszczany na gorąco. Możesz jeść to samodzielnie lub użyć jako składnik innych deserów, takich jak halo-halo.

Zgromadzenie sióstr zakonnych w górskim mieście Baguio tworzy prawdopodobnie najlepszą ube halaya w kraju; rano tworzą się długie kolejki, aby zdobyć ograniczoną dzienną podaż.

Kakanin

„Kakanin” obejmuje zaskakująco szeroką gamę słodzonych deserów na bazie ryżu, zwykle spotykanych w różnych postaciach na porannych targach na całych Filipinach.

Jest Suman lub cały kleisty ryż ugotowany w mleku kokosowym, zawinięty w liście palmowe i gotowany na parze, aż będzie gotowy; puto, gotowane na parze ciasto z mąki ryżowej, które możebyć w połączeniu z pikantnymi potrawami, takimi jak Batoy i świński gulasz z krwi dinuguan; i kutsinta, ciastko ryżowe potraktowane ługiem, aby stworzyć sprężysty pudding o brązowo-żółtym kolorze.

Niektóre rodzaje kakanin są przygotowywane na Boże Narodzenie, jak puto bumbong, fioletowe ciasto ryżowe sprzedawane poza kościołami filipińskimi podczas porannej mszy adwentowej, znanej jako misa de gallo.

Hopia

Wiele produktów spożywczych z Azji Południowo-Wschodniej ma swoje korzenie w społeczności imigrantów z prowincji Fujian w Chinach, której członkowie są mocno zintegrowani ze społecznościami miejskimi w całym regionie. Fujianese przywieźli lumpię i hopię, która była ciastem wypełnionym fasolą mung lub pastą z melona zimowego. (Yogyakarta w Indonezji ma podobny deser, zwany bakpia.)

Hopia była na krawędzi wpadnięcia w frazes, kiedy Gerry Chua, chińsko-filipiński przedsiębiorca, dodał nowego życia do ciasta, wprowadzając wersję wypełnioną ube. Nowe ujęcie było natychmiastowym (i trwałym) hitem.

Aby uczcić jego sukces, sklep Chua Eng Bee Tin używa fioletowego ube w swoich materiałach marketingowych – nawet na swoich lokalnych (sponsorowanych) wozach strażackich!

Banana-cue

Na każdym rogu ulicy znajdziesz wózki z ulicznym jedzeniem sprzedające smażone smakołyki na patyku-kulę rybną i kałamarnicę (paszt rybny w kształcie kulek), kentekoy (jajka przepiórcze w cieście) i lepkie- słodki bananowy kij.

Nazwa jest połączeniem bananów (w tym przypadku filipińskiego babki saba) i grilla(tradycyjne filipińskie szaszłyki z pieczonej wieprzowiny). Saba jest nadziana na bambusowy kij, pokryta granulowanym cukrem, a następnie zanurzona w gorącym oleju.

Smażenie w głębokim tłuszczu natychmiast karmelizuje cukier i gotuje wnętrze banana; rezultatem jest lepko-lepko-chrupiący deser, który jest klasykiem filipińskiej kuchni ulicznej.

Ensaymada

Wiele ulubionych panaderii (piekarni) reprezentuje azjatyckie adaptacje tradycyjnych hiszpańskich wypieków, prawdopodobnie wprowadzone przez tęskniących za domem mnichów, pragnących posmakować Hiszpanii, ale wykonanych z użyciem dostępnych lokalnie składników.

Filipino ensaymada wywodzi się z ensaïmada Mallorquina, tradycyjnego ciasta hiszpańskich Balearów. Tam, gdzie oryginał wykorzystuje ciasto ze smalcem wieprzowym, filipińska ensaymada używa bogatej w masło brioche.

Posypane masłem, granulowanym białym cukrem i serem (i od czasu do czasu solonym jajkiem kaczym), ensaymada jest zwykle podawana z gorącą czekoladą. Wiele nowoczesnych marek ensaymada przesadza z polewą - ledwo widać chleb, mimo że na wierzchu znajduje się cały starty ser i cukier!

Brazo de Mercedes

Hiszpański deser brazo de gitano wyewoluował na Filipinach do lokalnego brazo de mercedes, arkusza bezy posmarowanego grubym kremem, zwiniętego w roladę i posypanego warstwą cukru cukierniczego.

Miłośnicy Brazo de mercedes uwielbiają konkurencyjne tekstury puszystej bezy i lepkiego kremu, dzięki czemu ten deser jest prawie stałypopyt na imprezy i fiesty na Filipinach.

Dzięki brakowi pszenicy, brazo de mercedes jest również ulubieńcem miłośników deserów szukających opcji bezglutenowej.

Leche Flan

Czym karmelowy krem jest na Zachodzie, leche flan jest na Filipinach: jedwabisty krem ugotowany powoli w tradycyjnej formie llanera (forma leche flan), a następnie zanurzony w karmelu tuż przed podaniem.

Filipińska miłość do kremów i innych deserów związanych z żółtkiem mogła wynikać z konieczności. Kiedy Hiszpanie budowali kościoły, używali białek jaj (dużo ich) do sporządzenia zaprawy. Zamiast po prostu wrzucać resztki żółtek do rzeki, filipińscy kucharze postanowili zamienić je w szeroką gamę deserów jajecznych, z których leche flan jest jednym z najpopularniejszych.

Leche flan to ulubiony deser w filipińskich restauracjach; to także klasyczny składnik halo-halo.

Sans Rywal

Wiele kultowych filipińskich deserów pochodzi z prowincji kulinarnej Pampanga, gdzie obfitość nabiału (z bawołów wodnych) i ryżu pozwoliła tubylcom „Kapampangan” na eksperymentowanie i czerpanie korzyści z wyników.

Take sans rywal, pochodna francuskiego deseru dacquoise, który wykorzystuje lokalne składniki, takie jak orzechy nerkowca. Rywal Sans składa się z bezy z orzechów nerkowca, kremu maślanego i posiekanych orzechów nerkowca, ułożonych warstwami w pyszną, ciągnącą się ucztę.

Chociaż można znaleźć rywala bez rywala w całej Pampanga (i na Filipinach, jeśli o to chodzi), nie można się pomylić czerpiąc z oryginału; Ocampo-Lansang Delicacies w mieście Santa Rita jest rywalem sansu od lat dwudziestych.

Taho

Sprzedawane przez wędrownych sprzedawców ulicznych niosących swoje towary na słupach, taho jest najsmaczniejszym słodkim jedzeniem ulicznym na Filipinach: pudding na bazie tofu polany perłami z żucia sago i syropem z brązowego cukru.

Wypełnione białkiem, węglowodanami i cukrem taho jest natychmiastowym zastrzykiem energii dla zmęczonych pracowników i pyszną przerwą dla dzieci, a wszystko to za mniej niż 10 peso filipińskich za filiżankę.

Sklepy w centrach handlowych oferują teraz wersje premium taho o różnych smakach, od ube, przez czekoladę, po melon. Na górzystej północy Luzon sprzedawcy taho z miasta Baguio kończą deser syropem truskawkowym (z powodu nadwyżki truskawek uprawianych w regionie).