Zabytkowe schody pozwalają przejść przez przeszłość Los Angeles

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:19

Dzięki wijącym się autostradom, kilometrom asf altu, przyjaznej pogodzie dla kabrioletów, bezładnej urbanizacji jak okiem sięgnąć i obietnicom wycieczek we wszystkich kierunkach, Los Angeles jest sztandarowym przykładem kultury samochodowej. Ale nie zawsze tak było. Kiedyś miał jeden z najbardziej wydajnych systemów transportu publicznego w kraju, a wokół linii w pagórkowatych dzielnicach, takich jak Silver Lake, Echo Park, Mount Washington, El Sereno, Pasadena i Hollywood zbudowano setki zestawów schodów publicznych, aby zapewnić Angelenos do i ze swoich domów oraz przystanków i stacji tranzytowych.

Chociaż oryginalne tramwaje i tory już dawno zniknęły, wiele publicznych arterii nadal istnieje i stało się popularnym sposobem na zwiedzanie najstarszych dzielnic miasta i trochę ruchu.

Historia schodów w Los Angeles

W latach świetności lat 20. i 30. Pacific Electric Railway była jednym z największych systemów transportu publicznego na świecie. Miał przystanki od Wenecji i Santa Monica do San Bernardino, od doliny San Fernando do plaży Newport, od góry Echo do San Pedro. Drugorzędny i uzupełniający system, Los Angeles Railway, obsługiwany YellowSamochody z większą częstotliwością na znacznie mniejszym obszarze centralnego Los Angeles z końca lat 90. XIX wieku. Kolej łączyła dzielnice i sprzyjała rozwojowi osiedli mieszkaniowych i przedmieść. Jego rozległy zasięg napędzał wczesny rozwój i boom mieszkaniowy regionu, przesuwając granice Los Angeles coraz dalej i zachęcając ludzi do opuszczenia centrum i innych centrów miast, ponieważ pozwalał na łatwe, ale dłuższe dojazdy. Tak więc rozrost miast, który jest związany z dzisiejszą południową Kalifornią, był ubocznym produktem kolei, zanim został pogorszony przez błyskawiczny wzrost samochodów.

Ale jak każdy, kto widział „Kto wrobił królika Rogera?” można powiedzieć, że kultowe czerwone samochody były powoli i konspiracyjnie demontowane na rzecz autobusów, samochodów i budowy autostrad dzięki chciwości urzędników miejskich i dyrektorów firm zajmujących się produkcją gumy, samochodów i paliw. Upadek rozpoczął się tuż po II wojnie światowej, a ostatni czerwony samochód wyginął w 1961 roku. Ostatni żółty wózek dołączył do niego w 1963 roku. Większość sprzedano za złom; niektóre zostały wywiezione do Argentyny i włączone do systemów metra Buenos Aires. Kiedy Los Angeles rozpoczęło przebudowę swoich opcji metra i kolei lekkiej w latach 90., prześledziło kilka starych praw drogi Pacific Electric dla nowych linii metra.

Na szczęście dla dzisiejszego miejskiego turysty, około 400 klatek schodowych, które prowadziły mieszkańców między domami na wzgórzu a szkołą, rynkiem, parkami, głównymi ciągami i przystankami tramwajowymi, zostało pozostawionych w spokoju, gdy tory zostały zerwane. Chociaż niektóre popadły w ruinę, ponieważ coraz więcej rodzin kupowało samochodyi przestał ich używać regularnie, a niektóre stały się wygodnymi miejscami, dobrze nadającymi się do ukrywania psot, transakcji narkotykowych, a czasem bardziej nikczemnej działalności przestępczej, pojawił się nowszy ruch, aby je odzyskać, oczyścić i zbadać. Pozostają, aby zapewnić okno, po którym można spacerować, do historycznej przeszłości LA, wyjątkowej architektury, domów i domów celebrytów, miejsc filmowania, sztuki ulicznej, naturalnej scenerii, a czasami bardziej podejrzanej strony miasta. Są również świetnymi darmowymi treningami.

Ekspert: Charles Fleming

Charles Fleming, felietonista Los Angeles Times, napisał Biblię na schodach („Secret Stairs: A Walking Guide To The Historic Staircases of Los Angeles”) w 2010 roku oraz sequel „Secret Walks” w 2015. Zauważył, że sprzedaż obu książek gwałtownie wzrosła od zeszłej wiosny i jest zmuszony dzielić się swoimi spacerami ze znacznie większą liczbą osób niż zwykle ostatnio.

„Wiele osób zwróciło się w tym okresie na schody” – powiedział. „Są świetną opcją wyjścia na zewnątrz i dla osób, które nie mogą chodzić na zajęcia wirowania, jogi lub pilates, pływać w Y lub grać w tenisa na publicznych kortach. Schody tam są, są bezpłatne i zapewniają dobry, zdrowy trening.”

Osobiście stał się koneserem zejść w 2006 roku po tym, jak jego lekarz zasugerował mu trzecią operację kręgosłupa w ciągu tych samych lat. Zamiast tego zalecił sobie długie terapeutyczne spacery w pobliżu swojego domu w Silver Lake. Kiedy nabrał siły i wytrzymałości, zacząłwłącz schody, szybko zdając sobie sprawę, jak wyjątkowe były.

„Schody i spacery, które je łączą, stały się dla mnie tajemniczymi miejskimi szlakami, oferującymi niezwykłe podwórkowe, zaułkowe doświadczenie miasta. Gdy polowałem na schody, czułem się jak Henry Hudson szukający Przejścia Północno-Wschodniego”- powiedział Fleming. „Odbywając wiele spacerów po kraju w Anglii, Irlandii i Francji, chciałem, aby ludzie mogli tutaj mieć podobne wrażenia z chodzenia.”

A ponieważ był autorem z zawodu, a jedyny inny przewodnik po zabytkach był wyczerpany, postanowił napisać nowy. Chodził, mierzył, sfotografował, zbadał i zmapował ponad 275 z nich na potrzeby projektu, który, dopóki nie rozpocznie swoich bezpłatnych wycieczek w pierwszą niedzielę miesiąca, jest najlepszym sposobem na rozpoczęcie własnych osobistych schodów zadanie i dowiedzieć się, na co patrzysz, kiedy to robisz.

Najlepsze trasy do zwiedzania

Książka jest podzielona na dzielnice lub regiony, a następnie podzielona na spacery w tych obszarach. Niektóre wędrówki obejmują wiele zestawów schodów, podczas gdy inne skupiają się na jednym. Dla każdej podróży dostępna jest mapa i wykres ze statystykami, takimi jak odległość, liczba kroków i poziom trudności. Istnieje również szczegółowe omówienie historii i budowy schodów, geografii i ciekawych miejsc, które zobaczysz po drodze. To wszystko od panoramy śródmieścia, domu, w którym William Faulkner napisał scenariusz do „Mieć i nie mieć”, Oceanu Spokojnego, stuletnich bungalowów, łat polnych kwiatów, mostów, sztuki ulicznej,kolejka linowa Angels Flight, rzeźby, jeziora, odosobnione społeczności dostępne tylko schodami oraz ogromna świątynia założona przez pierwszą niezwykle popularną ewangelistkę. Wielu mieszkańców i turystów śledziło książkę Fleminga w poszukiwaniu tras (takich jak @secretstairsla) lub natknęło się na schody.

Ponieważ wielu turystów do Los Angeles ma mało czasu i prawdopodobnie musi zadowolić się spacerami w jednym lub dwóch krokach podczas pobytu w mieście, Fleming zasugerował, od czego zacząć w zależności od tego, gdzie przebywasz w ogromnym mieście 40 (Santa Monica), spacer 29 (Los Feliz) lub spacer 12 (Echo Park). „Wszystko to oferuje najlepszą kombinację scenerii, architektury i treningu. Spacer 40 jest zacieniony przez masywne drzewa eukaliptusowe i pachnie morską bryzą. Spacer 29 obejmuje pętlę wokół Obserwatorium Griffitha z ogromnymi widokami. Spacer 12 zaczyna się nad pięknym jeziorem i obejmuje niektóre z najpiękniejszych domów w stylu królowej Anny i wiktoriańskich z lat 80. XIX wieku.”

Walk 12 pojawił się ponownie, gdy zapytano go, jaki jest najlepszy wybór dla miłośników architektury, podobnie jak spacer 37, który porusza się po Hollywood Bowl i dzielnicy High Tower przeznaczonej tylko dla pieszych. High Tower, mówi Fleming, „wydaje się, że odwiedzasz inne miejsce i inny czas”.

Jeśli chcesz się pocić, Fleming mówi, że Spacer 42 w Pacific Palisades to „najtrudniejszy spacer w historii z ostatnią wspinaczką, która rzuci wyzwanie najsilniejszemu piechurowi”. Z nazwą jak Giant Steps i najdłuższym odcinkiem schodów o 531 stopniach, można się tego spodziewać. Ma również najlepsze widoki na ocean i odległe piękno. Park Echaspacery 14 i 15 grupują razem kilka trudnych podjazdów, ale nagradzają tych, którzy ciągną dalej, dużymi widokami. Swan's Way, AKA Walk 25, doskonale nadaje się do treningu przekrojowego i cardio z jednymi z najbardziej stromych schodów w mieście. Spacer 7 w Highland Park w pobliżu Southwest Museum ma strome schody po tym, jak już pokonałeś wędrówkę po jednej z najbardziej stromych ulic Los Angeles.

Jeśli miałeś nadzieję na coś przeciwnego, Fleming zaleca spacery 22 (pętla stolika kawowego) i 27 (Silver Lake Court), ponieważ „zawierają ładne płaskie odcinki i niezbyt wiele schodów”.

Ulubieni Fleminga

Poproszenie Fleminga o wymienienie swojego ulubionego jest dla niego niemożliwe. „Mam zbyt wielu faworytów, by wymienić [jednego]” - mówi, po czym wskazuje kilku pretendentów. „Spacer 1, choć dzielnica La Loma w Pasadenie jest spokojna i cicha. Spacer 41 (Castellammare Pacific Palisades) przedstawia schody, które po raz pierwszy spotkałem jako chłopiec. Spacer 26 (pętla Cove-Loma Vista Loop, na zdjęciu powyżej) ma wspaniałe widoki na Silver Lake, przechodzi przez kilka ważnych historycznych miejsc i ma schody, obok których mieszkałem w latach 80-tych.”

Poznaj przed wyjazdem

Po pierwsze, drogi boczne są publiczne, na terenie własności publicznej oraz są budowane i utrzymywane z podatków. Od czasu do czasu właściciele znajdujących się w pobliżu domów próbują je zamknąć lub zamknąć, ale jest to niezgodne z prawem. Są w różnych stanach zaniedbania i utrzymania, więc spodziewaj się, że na ich ścieżkach pojawią się śmieci, zerodowane miejsca, połamane poręcze, graffiti i zarośnięta roślinność – ale czasami będziesz zaskoczony brakiem tych rzeczy. Mają też różną ilość cienia. Jeśliwybierasz się na zwiedzanie latem, unikaj najgorętszych części dnia i przynieś dużo wody.

Ciekawostki o schodach w Los Angeles

Jest wiele innych interesujących rzeczy, na które warto zwrócić uwagę, w tym:

• Pętla Allesandro (nr 16) zawiera kilka unikalnych drewnianych schodów, które są używane od lat 20. XX wieku. Nigdy nie zostały zastąpione cementem.
• W 1950 roku Harry Hay założył Mattachine Society, jedną z pierwszych amerykańskich organizacji praw gejów, na zboczu wzgórza przy Cove Avenue Mattachine Steps w Silver Lake. Jest tablica.
• Schody Micheltorena w Silver Lake są najbardziej fotogeniczne, ponieważ mają tęczowe kolory i pomalowane serca.
• Granitowe schody Saroyan w kanionie Beachwood są wysadzane centralnymi donicami, które pełnią funkcję przystanków na odpoczynek.
• Kroki w „Music Box” były widoczne w filmie o tej samej nazwie z 1932 roku, który zdobył pierwszego Oscara dla najlepszego krótkometrażowego filmu aktorskiego. Laurel i Hardy próbowali przenieść pianino na zniechęcającą ścieżkę.