Historia 5 największych wspinaczy na Mount Everest

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 01:08

Szczyt najwyższej góry świata od ponad wieku jest największym wyzwaniem dla wspinaczy. Kim była piątka największych wspinaczy Everestu wszech czasów? Podczas gdy inni wspinali się na nią częściej, są to ci, których nazwiska zasługują na to, by znaleźć się w podręcznikach historii.

George Mallory: Najsłynniejszy wspinacz Mount Everestu

W 1924 37-letni George Leigh Mallory (1886-1924) był prawdopodobnie najbardziej znanym alpinistą w Wielkiej Brytanii. Przystojny, charyzmatyczny, były nauczyciel był już doświadczonym weteranem himalajów, biorąc udział w brytyjskiej ekspedycji rozpoznawczej na Mount Everest w 1921 r., a następnie w poważnym zamachu na górę w 1922 r., który zakończył się katastrofą ze śmiercią siedmiu Szerpów w lawina. Mallory jednak przełamał barierę 8000 metrów, wspinając się na 26 600 stóp bez dodatkowego tlenu.

Dwa lata później nazwisko George'a Mallory'ego znalazło się na liście wyprawy na Everest w 1924 roku. Miał wielkie nadzieje na sukces na najwyższej górze świata, mimo przeczucia, że nie wróci do domu z kolejnej próby do swojej żony Ruth i trójki małych dzieci. Mallory, z lepszym zrozumieniem pogody monsunowej, poczułgrupa miała duże szanse na sukces. Napisał Ruth z obozu bazowego Everest: „Jest prawie nie do pomyślenia z tym planem, że nie dostanę się na szczyt” i „Czuję się silny do bitwy, ale wiem, że każda uncja siły będzie potrzebna”.

Pierwszą próbę szczytową ekspedycji podjęli 4 czerwca major Edward Norton i Theodore Somervell. Para wyruszyła z obozu VI na wysokości 27 000 stóp i pokonywała ciężki teren bez tlenu do 28 314 stóp, rekord wysokości, który trwał 54 lata. Cztery dni później George Mallory połączył siły z młodym Sandy Irvine, aby spróbować na szczycie przy użyciu butli z tlenem.

Ostatni widziany żywy

8 czerwca para wyruszyła w górę Northeast Ridge, brnąc w górę w dobrym tempie. O 12:50 Mallory i Irvine byli ostatnio widziani żywymi przez geologa ekspedycji Noela Odella, który zauważył ich przez przerwę w chmurach na Drugim Kroku, wychodni skalnej na grzbiecie. Następnie Odell wspiął się na Obóz VI i przykucnął w namiocie Mallory'ego podczas śnieżnego szkwału. Podczas gwałtownej burzy wyszedł na zewnątrz i gwizdał i jodłował, żeby schodzący wspinacze mogli znaleźć namiot w zaciemnieniu. Ale nigdy nie wrócili.

To, czy George Mallory i Sandy Irvine zdołali wspiąć się na szczyt Mount Everest tego czerwcowego dnia, było trwałą tajemnicą wspinaczki na Everest. Niektóre z ich sprzętu zostały znalezione w kolejnych latach, jak na przykład czekan Irvine'a w 1933 roku. Następnie chińscy wspinacze donieśli, że widzieli ciała angielskich wspinaczy w latach 70.

Odkrycie ciała Mallory

W 1999 roku Mallory iEkspedycja badawcza Irvine'a była w stanie zlokalizować ciało Mallory'ego wraz z niektórymi jego rzeczami osobistymi, w tym goglami, wysokościomierzem, nożem i stosem listów od jego żony. Impreza nie była w stanie zlokalizować jego aparatu, co może dostarczyć wskazówek do zagadki. Przypuszczali, że śmiertelny wypadek wydarzył się na zjeździe i prawdopodobnie w ciemności, ponieważ gogle były w kieszeni Mallory'ego i że obaj byli ze sobą związani. Więc tajemnica George'a Mallory'ego pozostaje. Czy Mallory i Irvine upadli podczas schodzenia ze szczytu, czy też wycofywali się po nieudanej próbie? Tylko Mount Everest wie i trzyma tajemnicę blisko.

Reinhold Messner: Wizjoner wspinaczki na Everest

Reinhold Messner, urodzony w 1944 roku we włoskiej prowincji Południowy Tyrol, jest po prostu największym z wspinaczy Mount Everest. Zaczął wspinać się we włoskich Dolomitach, zdobywając swój pierwszy szczyt w wieku 5 lat. W wieku 20 lat Messner był jednym z najlepszych europejskich wspinaczy skałkowych. Następnie zwrócił uwagę na wielkie twarze w Alpach, a następnie na wielkie góry Azji.

Wspinaczka na Everest bez dodatkowego tlenu

Messner, po wejściu na Nanga Parbat w 1970 roku wraz ze swoim bratem Güntherem, który zginął podczas zejścia, zalecał, aby na Mount Everest wspinać się bez dodatkowego tlenu lub w sposób, który nazwał „uczciwymi środkami”. Użycie tlenu, rozumował Messner, było oszustwem. 8 maja 1978 roku Messner i partner wspinaczkowy Peter Habeler zostali pierwszymi wspinaczami, do których dotarliszczyt Everestu bez butelkowanego tlenu, wyczyn, który niektórzy lekarze uważali za niemożliwy, ponieważ powietrze jest tak rzadkie, a wspinacze doznają uszkodzenia mózgu.

Na szczycie Messner opisał swoje uczucia: „W moim stanie duchowej abstrakcji nie należę już do siebie i do mojego wzroku.”.

Nowa trasa solo na Everest

Dwa lata później, 20 sierpnia 1980 roku, Messner ponownie stanął na szczycie Mount Everest bez tlenu po wspinaniu się nową drogą na North Face. W tym śmiałym podejściu, pierwszej samotnej nowej trasie na górze, Messner przemierzył północną ścianę, a następnie wspiął się na Wielki Kuluar bezpośrednio na szczyt, unikając drugiego stopnia na północno-wschodniej grani. Był jedynym wspinaczem na górze i spędził tylko trzy noce nad swoim zaawansowanym obozem bazowym poniżej North Col.

Messner wspina się na wszystkie 14 ośmiotysięczników

W 1986 roku Reinhold Messner jako pierwszy wspiął się na ośmiotysięczniki, 14 najwyższych gór świata, po osiągnięciu szczytów Makalu i Lhotse, ostatnich ośmiotysięczników, na które się wspiął w swojej bogatej karierze.

Sir Edmund Hillary: Nowozelandzki pszczelarz dokonuje pierwszego wejścia na Everest

Sir Edmund Hillary (1919-2008) i kolega z drużyny Szerpów Tenzing Norgay byli pierwszymi zarejestrowanymi wspinaczami, którzy zdobyli rozrzedzony szczyt Mount Everest 29 maja 1953 roku. Hillary, skromny, chudy pszczelarz z Nowej Zelandii, po raz pierwszy podróżował do tenHimalaje w 1951 roku w ramach ekspedycji prowadzonej przez Erica Shiptona, która badała lodospad Khumbu. Został poproszony o powrót na Everest podczas dziewiątej brytyjskiej ekspedycji na górę i został sparowany z Tenzingiem w celu zdobycia szczytu przez lidera Johna Hunta.

29 maja, po spędzeniu dwóch godzin na rozmrażaniu zamarzniętych butów, duet opuścił swój wysoki obóz na wysokości 27 900 stóp i wspiął się na szczyt Mount Everest, mijając Hillary Step, 40-metrowy klif nad południem Szczyt. Chociaż Hillary utrzymywała, że dwójka dotarła na szczyt w tym samym czasie, Tenzing napisał później, że Hillary jako pierwsza weszła na szczyt o 11:30

Po zrobieniu zdjęć w celu sprawdzenia, czy rzeczywiście dotarli na dach świata, zeszli po spędzeniu 15 minut na szczycie. Pierwszą osobą, którą spotkali na górze, był George Lowe, który wspinał się im na spotkanie. Hillary powiedziała Lowe'owi: „No cóż, George, zwaliliśmy tego drania!”

Poza górami zawsze uśmiechnięta i sympatyczna para wspinaczy zyskała światowe uznanie jako bohaterowie wspinaczki górskiej. Edmund Hillary został pasowany na rycerza przez młodą królową Elżbietę II tuż po jej koronacji, wraz z przywódcą Johnem Huntem.

Hillary poświęcił później swoje życie na kopanie studni oraz budowanie szkół i szpitali dla Szerpów w Nepalu. Jak na ironię, kilka lat po wejściu na Mount Everest odkrył, że był podatny na chorobę wysokościową, co zakończyło karierę wspinaczkową na dużych wysokościach.

Tenzing Norgay: Sherpa na szczyt świata

Tenzing Norgay (1914-1986), aNepalscy Szerpowie (grupa etniczna zamieszkująca wysokie góry Himalajów w Nepalu) wspięli się na szczyt Mount Everest wraz z Edmundem Hillarym 29 maja 1953 roku, stając się pierwszymi ludźmi, którzy stanęli na szczycie świata. Tenzing, jedenasty członek rodziny z 13 dziećmi, dorastał w regionie Khumbu w cieniu Mount Everestu.

W 1935, w wieku 20 lat, Tenzing dołączył do swojej pierwszej ekspedycji na Everest, zwiadu regionu prowadzony przez Erica Shiptona, i pracował jako tragarz na trzech innych wyprawach na Everest. W 1947 Tenzing był częścią grupy próbującej wspiąć się na Mount Everest od północy, ale nie powiodło się z powodu złej pogody.

W 1952 r. pracował jako alpinista Szerpów podczas kilku szwajcarskich ekspedycji, które podjęły poważne próby zdobycia Everestu od jego nepalskiej strony, włączając w to dzisiejszą standardową trasę South Col. Podczas wiosennej próby Tenzing osiągnął 28,200 stóp (8,600 metrów) z Raymondem Lambertem, rekordowo najwyższe wzniesienie osiągnięte w tym czasie.

W następnym roku, 1953, zobaczyłem Tenzinga na swojej siódmej wyprawie na Everest z dużą brytyjską grupą kierowaną przez Johna Hunta. Był sparowany z nowozelandzkim wspinaczem Edmundem Hillarym. Drugą próbę zdobycia szczytu podjęli 29 maja, wspinając się z wysokiego obozu za Szczytem Południowym, pokonując Hillary Step, wysoki na 40 stóp klif, i wspinali się na ostatnie zbocza, docierając na szczyt razem o 11:30.

Norgay później prowadził wyprawy trekkingowe i był ambasadorem kultury Szerpów. Tenzing Norgay zmarł w wieku 71 lat w 1986 roku.

Eric Shipton: Wielki odkrywca Mount Everestu

Eric Shipton (1907-1977) był po prostu jednym z wielkich odkrywców wspinaczki w wysokich górach Azji, w tym na Mount Everest, od lat 30. do 60. XX wieku. W 1931 roku Shipton wspiął się z Frankiem Smthye na 7,816-metrowy Kamet, w tym czasie najwyższą górę, na którą się wspiął.

Był na kilku ekspedycjach na Mount Everest, w tym w wyprawie z 1935 r., której członkami byli Tenzing Norgay, oraz wyprawie ze Smthye w 1933 r., kiedy wspięli się na Pierwszy Stopień na północno-wschodniej grani na wysokości 8400 metrów, zanim zawrócili.

Mount Everest w tym czasie był nieznanym terytorium; wspinacze wciąż szukali sposobów, aby dostać się na górę i próbować wymyślić możliwe drogi w górę. Shipton zbadał znaczną część obszaru wokół Mount Everest, znajdując drogę w górę lodowca Khumbu, zwykłą drogę obecnie do South Col, w 1951 roku. W tym samym roku sfotografował również odciski stóp Yeti, mitycznej małpy górskiej w Himalajach.

Największym rozczarowaniem Erica Shiptona było jednak to, że odebrano mu kierownictwo udanej wyprawy na Mount Everest w 1953 roku, ponieważ wolał raczej małe grupy wspinaczy próbujących wspinać się po górach w dzisiejszym alpejskim stylu niż wielkie armie wspinaczy, Szerpów i tragarze. Shipton słynął z powiedzenia, że każdą wyprawę można zorganizować na serwetce koktajlowej.