Toraja, Indonezja: Co warto wiedzieć przed wyjazdem

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:59

W Toraja, wysoko w górach indonezyjskiej wyspy Sulawesi, światy żywych i umarłych stoją obok siebie - prawie nic nie dzieli tych dwóch. W rezultacie królestwo zmarłych Torajan jest tak samo kolorowe (jeśli nie tak żywe) jak królestwo żywych.

Podłogi jaskini zaśmiecone ludzkimi kośćmi i ofiarami papierosów; wysokie tongkonan (domy Toraja) osadzone wysoko na filarach; wizerunki zwane „tau-tau” wpatrujące się niewidzącymi oczami przez otwory w klifie; i regularne składanie ofiar z bawołów, aby uspokoić duchy nowo zmarłych - wszystko to wynika z przekonania, że zmarli przodkowie Toradży tak naprawdę w ogóle nie „odeszli”.

Spędź kilka dni w Toraji, aby zaczerpnąć świeżego górskiego powietrza i gościnności mieszkańców - a przekonasz się, jak szczęśliwie żyją, nawet w oczach ich świętych przodków. Wyjątkowa kultura Toraji jest warta dziesięciogodzinnej przejażdżki górską zakrętami, której potrzeba, aby się tam dostać!

Gdzie jest Toraja w Indonezji?

Dawno temu Toraja była skutecznie odizolowana od głównego nurtu Indonezji przez góry Południowego Sulawesi. Dotarcie do Toraji zajęło kilka dniciężki marsz po górzystym terenie, aby dotrzeć do miasta około 200 mil na północ od stolicy Makassar.

Dzisiaj, betonowa autostrada sprawia, że ta odległość jest krótka i wymaga jedynie około ośmiu do dziesięciu godzin jazdy autobusem. (Toradżanie mają reputację doskonałych mechaników; są właścicielami i operatorami większości autobusów łączących Makassar z ich ojczyzną.)

Makassar to z kolei tylko krótki lot bez przesiadek z Dżakarty i Bali, dzięki czemu Toraja staje się kluczowym punktem w każdej znaczącej trasie podróży po Indonezji.

Podróżni wysiadają w Rantepao, stolicy północnej Toraji i jej centrum kulturalnym. Nisko zawieszona miejska dzielnica Rantepao, przepełniona niskimi budynkami z lat 60. i okazjonalnymi strukturami w stylu tongkonan, szybko ustępuje miejsca polam ryżowym i wysokim wapiennym szczytom.

Chłodniejsza pogoda jest twoją jedyną bezpośrednią wskazówką co do wzniesienia Toraji. Musisz odwiedzić punkty widokowe, takie jak Lolai, aby uzyskać instynktowne wyobrażenie o swoim miejscu na wyżynach: rano punkt widokowy na Lolai przypomina wyspę wyłaniającą się z morza chmur.

Co odróżnia kulturę Toraja od reszty Indonezji?

Kiedy mieszkańcy nizinnych Bugów i Makasarów przeszli na islam, Torajowie zdołali utrzymać się przy swoich tradycyjnych wierzeniach – Aluk Todolo, czyli „drodze przodków” – które nadal stanowią podstawę dzisiejszej kultury Torajów.

Nawet po masowym nawróceniu większości Toradżan na chrześcijaństwo, przywiązanie do starych nawyków Aluk Todolo umieraciężko.

Tradycyjne wioski w Toraja - takie jak Pallawa - zachowują oryginalny styl życia mieszkańców, ucieleśniony w charakterystycznych domach tongkonan z zakrzywionymi dachami. W każdej społeczności mieszka jedna rodzina lub klan, którzy mieszkają w rzędzie domów zwróconych na północ; mniejsze spichlerze ryżu (alang) znajdują się po drugiej stronie alei.

Symbole stanu Torajan

Wiele tradycyjnych tongkonanów zawiera kolumnę z rogów bawoła wodnego, ułożonych według rozmiaru. Te rogi są wyznacznikami statusu: pozostałości po poprzednich ofiarach ku czci jakiegoś drogo zmarłego przodka.

Mieszkańcy Toraji - jak każde społeczeństwo na świecie - zajmują się zbieraniem symboli statusu, gromadzeniem i wydawaniem bogactwa oraz hodowaniem potomków.

Torajanowie używają rytuałów przejścia, aby ugruntować swój status, bogactwo i pozycję rodziny w społeczeństwie; nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż w słynnych obrzędach pogrzebowych Toraji.

Pogrzeb Toradży: wyjście z hukiem

Ścisły system Aluk Todolo dyktuje, jak żyją ludzie Toraja, w zależności od ich pozycji na określonych drabinach społecznych i duchowych.

• Społeczne: czteropoziomowy system klasowy z tantiemami na samym szczycie i służącymi na samym dole.
• Duchowy: trzy różne poziomy, od naszego śmiertelnego życia do puya, życia pozagrobowego, nieba dla szlachetnych duchów i bogów (deata).

Kiedy śmierć przychodzi po Torajan, rodzina składa zwłoki w mistrzusypialni i traktuje ją jak pacjenta. „Matka jest chora” - powiedziałby Torajan o ich rodzicu, którego zwłoki leżały w sąsiednim pokoju, a jego posłuszne dzieci raz dziennie podawały mu jedzenie. (Toradżanie używają tradycyjnego płynu do balsamowania, używając soków z liści betelu i bananów, aby zapobiec gniciu.)

Gdy ciało powoli mumifikuje się w tongkonan, rodzina robi wszystko, aby zorganizować największą imprezę, jaką można kupić za pieniądze: pogrzeb, który zwykle odbywa się ponad miesiąc po śmierci.

Torajanowie wierzą, że dusze nie mogą wejść do puya (życia pozagrobowego), chyba że wykonają właściwy rytuał makaru'dusan - obejmujący poświęcenie tylu świń i bawołów wodnych, na ile ich stać.

Bawół wodny: nieprawdopodobny symbol statusu

Bawoły wodne nie pracują w Toraja, pomimo niekończących się tarasów ryżowych w okolicy. Dlaczego więc na rynku Rantepao Pasar Bolu? istnieje duże, niskie stado handlujące po wysokich cenach

Każdy rytuał przejścia wymaga poświęcenia kilku bawołów lub świń - ale zasady są szczególnie surowe w przypadku pogrzebów. Aluk Todolo określa minimalną liczbę do uboju, w zależności od twojego statusu. Rodziny z klasy średniej muszą oferować co najmniej osiem bawołów i 50 świń; rodziny szlacheckie muszą wyrżnąć ponad sto bawołów.

Rodziny wydają około 500 milionów rupii indonezyjskich (37 000 USD) na bawoła wodnego, a cena niektórych kolorów lub wzorów osiąga astronomiczne wyżyny.

Tedong saleko, czyli białe bawoły z czarnymspoty, może kosztować do 800 milionów rupii (60 000 USD), podczas gdy najdroższy bizon ze wszystkich – bawół albinos zwany tedong bonga – może kosztować ponad miliard rupii (75 000 USD)!

Żadna część bizona nie idzie na marne - w widocznym pokazie hojności rodzina przekazuje mięso członkom społeczności, którzy biorą udział w pogrzebie.

Ostatni odpoczynek szlachty w Tampang Allo

Dla świadomych statusu ludzi Toraja, nawet śmierć nie może zatrzeć różnic klasowych.

Jaskinia cmentarna - Tampang Allo, na południowych obrzeżach Rantepao - zawiera szczątki dawnej rodziny rządzącej dzielnicy Sangalla, Puang Menturino, która żyła w XVI wieku. Trumna w kształcie łodzi (erong) od razu mówi nam, że tutejsi potomkowie są częścią szlachty, ponieważ tego typu trumna była domeną władców i ich pobratymców.

Czas nie był łaskawy dla szczątków Puang Menturino - misternie rzeźbiony erong, zamontowany na belkach umieszczonych wysoko nad dnem jaskini, niszczał przez wieki, a niektóre z nich upuściły swoją zawartość poniżej.

Miejscowi trochę uporządkowali scenę, układając starożytne czaszki i różne kości na półkach wokół jaskini. Ofiary papierosów (zostawione przez pobożnych mieszkańców) wciąż zaśmiecają skałę wokół czaszek.

Miejsce ostatniego spoczynku dla wszystkich klas w Lemo

Jaskinie grobowe są obecnie niedostępne, aleWapienne ściany klifowe są w okolicach Toraji bez liku. Miejscowy zwyczaj gardzi pochowaniem w ziemi; Torajanie wolą być pochowani w skale, co w dzisiejszych czasach oznacza dziurę wykutą w klifie Toraja.

W mieście Lemo stoi urwisko o strukturze plastra miodu z ręcznie rzeźbionymi kryptami zwanymi liang patane, których drzwi mierzą około pięciu stóp kwadratowych i otwierają się na małą przestrzeń, która pasuje cztery lub pięć szczątków bez trumny. L iang patane są przeznaczone dla całych rodzin i są strzeżone przez tau-tau, czyli wizerunki, które przedstawiają osoby pochowane za nimi.

W przeciwieństwie do jaskiń, liang patane jest dozwolone dla większości Torajan, niezależnie od klasy, ale koszt takich pochówków jest prawie zarezerwowany dla osób o wysokich obcasach. Wyrzeźbienie każdej dziury kosztuje od 20 do 60 milionów rupii indonezyjskich (około 1 500-4 500 USD), nie licząc kosztów rytuału pogrzebowego.

Tau-tau: Cisi Strażnicy Toraji

Kilka kroków w dół od klifu Lemo, znajdziesz sklep dla wytwórcy tau-tau, którego rękodzieło wygląda z hali.

Tau-tau mają być podobiznami zmarłych, a ich twórcy dbają o odtworzenie unikalnych cech twarzy w gotowym produkcie. Rzemieślnicy używają różnych materiałów w zależności od klasy społecznej zmarłego: szlachta otrzymuje tau-tau wyrzeźbione z drewna jackfruit, podczas gdy niższe klasy muszą zadowolić się wizerunkami wykonanymi z bambusa.

Tau-tau noszą prawdziwe ubrania, które co kilkadziesiąt lat są wymieniane przezżyjący członkowie rodziny. Tau-tau Lemo noszą stosunkowo nowe nici, ponieważ porzuciły stare przed wizytą prezydenta Indonezji w 2013 roku. (Sam tau-tau ma ponad 400 lat.)

Twórcy tau-tau są tradycyjnie opłacani w bawołach wodnych, a te wizerunki nie są tanie: około 24 bawoły wodne to średnia cena, a tau-tau z wyższej półki to 40 lub więcej bawołów wodnych.

Praktykowanie starych sposobów wraz z nowszą wiarą

Dla tych wszystkich malowniczych tradycji przedchrześcijańskich większość Toradżanów wyznaje chrześcijaństwo; miejscowi praktykują Aluk Todolo obok sakramentów i widzą niewielki konflikt między nimi.

60 procent wszystkich Toradżanów należy do Kościoła protestanckiego, 18 procent wyznaje wiarę katolicką, a reszta jest podzielona między muzułmanów i zagorzałych praktykujących Aluk Todolo.

Kościół chrześcijański (gereja w lokalnym żargonie) znajduje się na prawie każdym zakręcie drogi, a obie stolice Toraja - Makale i Rantepao - zawierają potężną chrześcijańską strukturę wzłożoną na pobliskim wzgórzu, widoczną z każdego miejsca miasto.

Gigantyczny krzyż stoi na Bukit Singki z widokiem na Rantepao, najbardziej widoczny znak lokalnej wiary. A na wzgórzu Buntu Burake nad Makale gigantyczny posąg Jezusa jest nawet wyższy niż Chrystus Odkupiciel z Rio de Janeiro (40 metrów wysokości, w porównaniu z 38 metrami Odkupiciela).

Odwiedzający Buntu Burake mogą przyjrzeć się wspaniałemu krajobrazowi Toraja, ponieważbetonowy Jezus - ramiona wyciągnięte, błogosławiące miasto w dole - czuwa nad ich ramieniem.

Rzeźbiarz, rzemieślnik z Yogyakarty o imieniu Hardo Wardoyo Suwarto, sam jest muzułmaninem – sytuacja, która odwraca sytuację innego punktu orientacyjnego Indonezji, meczetu Istiqlal w stolicy Indonezji Dżakarcie, masywnej islamskiej konstrukcji zaprojektowanej przez chrześcijanina !

Kawa Torajan

Wyżynny klimat Toraji sprawia, że jest to idealne środowisko do uprawy kawy Arabica.

Dzięki izolacji w XIX wieku, plantacje kawy Toraja zostały oszczędzone przed epidemią rdzy, która ogarnęła Indonezję w latach 70. XIX wieku; w rezultacie kawa Torajan była tak ceniona, że „wojna o kawę” wybuchła w latach 90. XIX wieku, aby przejąć kontrolę nad lokalnym przemysłem kawowym.

Dzisiaj walka jest ostatnią rzeczą w programie miłośników kawy. Kubek gorącego joe można kupić w każdej kawiarni, restauracji i warung (stragan uliczny) w Toraji. Jeśli chodzi o fasolę i ziemię, kupujący w budżecie mogą udać się na targ Malanggo, aby kupić niedrogą Robustę na litr (około 10 000 rupii indonezyjskiej za litr, czyli 0,75 USD).

Kupujący z większym budżetem i bardziej wybrednymi gustami mogą udać się do palarni Coffee Kaa, specjalistycznej apteki z ziarnami arabiki i mieloną etykietą według rodzaju i pochodzenia. Fasola w Kaa kosztuje około 20 000 rupii indonezyjskiej za kilogram, czyli około 1,50 USD.

Przejdź do 11 z 11 poniżej. >

Gdzie się zatrzymać w Toraji i gdzie się udać

Indonezyjska Izba Turystyczna zachwala Toraję jako kolejny cel kulturalny po Bali, a jej optymizm jest uzasadniony: poza wyżej wymienionymi miejscami kulturalnymi Toraja oferuje kilka innych przygód i zajęć dobrze dopasowanych do górzystego terenu:

• Trekking i jazda na rowerze: Odwiedź wioski wokół Rantepao i Makale pieszo lub na rowerze – malownicze wzloty i upadki wyżyn Toraja składają się głównie z pól ryżowych i lasów, co jakiś czas przerywane przez wapienne szczyty i charakterystyczne wioski tongkonan. (Przeczytaj o innych najlepszych szlakach trekkingowych w Azji Południowo-Wschodniej.)
• Whitewater Rafting: Jeśli Toraja czuje się trochę zbyt wyluzowany, wybierz się na rafting po rzekach Toraja, aby poczuć przypływ adrenaliny: operatorzy organizują regularne wyprawy raftingowe w dół Sa'dan, Rzeki Mai'ting i Rongkong, o poziomach trudności od klasy I do klasy V.
• Przygoda kulinarna: Uprawiający ryż Toradżanie odcisnęli swoje piętno na tradycyjnej kuchni indonezyjskiej dzięki wyjątkowym potrawom, takim jak pa'piong lub przyprawione i przyprawione mięso grillowane w bambusowej rurce. Zjadany z ryżem – najlepiej spożywany ręcznie – pa'piong jest idealnym wprowadzeniem do kuchni Torajan, którą można znaleźć w wielu restauracjach na całym Makale i Rantepao.

Zakwaterowania w Toraja są przeznaczone dla podróżnych o każdym budżecie. Toraja Heritage Hotel jest jednym z pierwszych czterogwiazdkowych hoteli w okolicy i nadal jednym z największych w okolicy. Basen otaczają gigantyczne budynki w stylu tongkonan, które zapewniająposmakuj kultury Toraja jeszcze zanim wyruszysz na zwiedzanie okolicy!