10 najlepszych starożytnych miejsc w Egipcie

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:59

Jeśli planujesz podróż do Egiptu, znajdź czas na odkrywanie niezliczonych starożytnych skarbów tego kraju. Cywilizacja starożytnego Egiptu przetrwała ponad 3000 lat, w tym czasie jej władcy odcisnęli piętno na swoich królestwach serią coraz bardziej imponujących monumentalnych projektów budowlanych. Architekci starożytnego Egiptu byli tak zaawansowani, że do dziś wiele z tych zabytków przetrwało – niektóre w wyjątkowo dobrym stanie. Przez tysiące lat piramidy, świątynie i sfinksy dawno minionych faraonów przyciągały turystów z całego świata, którym nie można się oprzeć.

Piramidy w Gizie

Położona na obrzeżach Kairu Giza składa się z trzech różnych kompleksów piramid. Są to Wielka Piramida Chufu, Piramida Chefrena i Piramida Menkaure. Wielka Piramida jest jednym z Siedmiu Cudów Starożytnego Świata i jedynym zachowanym do dziś. W każdym kompleksie znajduje się grobowiec innego egipskiego faraona, a przed nimi leży Sfinks, którego arabską nazwę tłumaczy się jako „Ojciec Terroru”. Niesamowicie, ta przypominająca kota rzeźba jest wyrzeźbiona z jednego bloku kamienia. Piramidy w Gizie i Sfinks zostały zbudowane około 4500 lattemu podczas czwartej dynastii Starego Państwa w Egipcie. Uważa się, że sama Piramida Chufu wymagała 20 000 robotników i dwóch milionów bloków kamienia.

Kompleks świątynny Karnak

W czasach starożytnych kompleks świątynny Karnak był znany jako "najbardziej wybrane miejsce" i był poświęcony czci Króla Bogów, Amona-Ra. Będący częścią starożytnego miasta Teb kompleks został zbudowany przez około 1500 lat, od czasów Senusreta I do okresu Ptolemeuszy. Było to najważniejsze miejsce kultu dla starożytnych Tebańczyków, a dziś złożone ruiny rozciągają się na rozległym obszarze o powierzchni dobrze ponad 240 akrów. Obejmuje spektakularne świątynie, kaplice, kioski, pylony i obeliski, wszystkie poświęcone bogom tebańskim. Jest to drugi co do wielkości starożytny kompleks religijny na świecie, a sala Hypostyle w Wielkiej Świątyni Amona jest uważana za jedno z największych arcydzieł architektury na świecie.

Świątynia Luksoru

Świątynia Luksorska znajduje się na wschodnim brzegu Nilu w centrum Luksoru, miasta znanego w starożytności jako Teby. Budowa została rozpoczęta przez faraona Nowego Państwa Amenophisa III około 1392 rpne, a ukończona przez Ramzesa II. Świątynia była wykorzystywana do celebrowania świąt i rytuałów, w tym dorocznego tebańskiego święta Opet. Podczas tego festiwalu posągi Amona-Ra, jego żony Mut i ich dziecka Chonsu zostały przeniesione w procesji z Karnaku do Luksoru wświętowanie małżeństwa i płodności. Świątynia Luksorska przetrwała jako świątynia pod rządami Greków i Rzymian, kiedyś była kościołem, a dziś w jednej z jej sal znajduje się muzułmański meczet. Świątynia Luksorska jest pięknie oświetlona w nocy, więc warto odwiedzić to miejsce o zachodzie słońca.

Dolina Królów

Od XVI do XI wieku pne faraonowie egipscy porzucili ideę piramid jako miejsc pochówku i postanowili uczcić życie pozagrobowe w Dolinie Królów. Dolina znajduje się naprzeciwko Luksoru na zachodnim brzegu Nilu. Tutaj faraonowie zostali zmumifikowani i pochowani w głębokich grobowcach wraz ze swoimi ulubionymi zwierzakami i świętymi artefaktami. Spośród nich grobowiec Tutanchamona jest prawdopodobnie najbardziej znanym, ale do tej pory w dolinie odkryto nie mniej niż 64 grobowce i komory. Dolina Królowych leży na południowym krańcu nekropolii, gdzie pochowano królowe i ich dzieci. Znajduje się tutaj znacznie więcej grobowców, w tym żony Ramzesa II, królowej Nefertari.

Abu Simbel

Zlokalizowany w południowym Egipcie kompleks świątynny Abu Simbel jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków starożytnego świata. Świątynie zostały pierwotnie wyrzeźbione w litym skalnym klifie za panowania Ramzesa II. Uważa się, że zostały zbudowane, aby uczcić zwycięstwo króla nad Hetytami w bitwie pod Kadesz. Wielka Świątynia ma wysokość 98 stóp (30 metrów) i ma cztery kolosalne posągi siedzącego na tronie Ramzesanosząc korony z Dolnego i Górnego Egiptu. Mała Świątynia poświęcona jest żonie Ramzesa, Nefertari. Po wybudowaniu tamy w Asuanie w latach 60. stanowisko archeologiczne pocięto na duże bloki, które następnie przeniesiono jeden po drugim na wyższy poziom i ponownie zmontowano, aby zapobiec uszkodzeniom powodziowym.

Piramida Dżesera

Piramida Dżesera znajduje się na nekropolii w Sakkarze w stolicy starożytnego Egiptu, Memfis. Zbudowana w 27 wieku pne, jest najwcześniejszą znaną piramidą, a jej schodkowe boki stały się prototypem smuklejszych piramid o gładkich bokach w miejscach takich jak Giza. Został zaprojektowany do przechowywania szczątków faraona Dżesera przez jego architekta Imhotepa, który ustanowił kilka precedensów swoim innowacyjnym projektem. Mierzący 204 stopy (63 metry) był to najwyższy budynek swoich czasów, a także uważany jest za jeden z najwcześniejszych przykładów architektury kamiennej. Za swoje wielkie osiągnięcie Imhotep został później deifikowany jako bóg patron architektów i lekarzy. W czasach swojej świetności piramida byłaby pokryta polerowanym białym wapieniem.

Świątynia Horusa w Edfu

Świątynia Horusa w Edfu jest uważana za najlepiej zachowaną ze wszystkich zabytków starożytnego Egiptu. Został zbudowany między 237 a 57 pne za panowania dynastii Ptolemeuszy i upamiętnia boga Horusa o głowie sokoła. Horus pełnił wiele różnych ról i był znany jako bóg nieba, a także bóg wojny i polowań. Kompleks świątynny jest ogromny i ma wieleimponujący pylon i dom narodzin, z doskonałymi płaskorzeźbami i rzeźbami przedstawiającymi różne historie Horusa. Zachowały się także inskrypcje zwane tekstami budowlanymi, które opowiadają historię budowy Świątyni. Edfu znajduje się mniej więcej w połowie drogi między Asuanem a Luksorem i jest bardzo częstym przystankiem podczas rejsów po Nilu.

Świątynia Kom Ombo

Świątynia Kom Ombo jest niezwykła, ponieważ jest podwójną świątynią, z dwiema symetrycznymi połówkami poświęconymi dwóm różnym triadom bogów. Połowa jest poświęcona Horusowi Starszemu, Tasenetnofretowi i ich dziecku Panebtawemu. Druga połowa poświęcona jest Sobkowi, krokodylowi bóstwu stworzenia i płodności, oraz jego rodzinie Hathor i Khonsu. Świątynie robią wrażenie po części ze względu na idealną symetrię, a także z powodu pięknego położenia nad brzegiem rzeki. Budowę zapoczątkował Ptolemeusz VI Filometor na początku II wieku p.n.e. Obie świątynie przedstawiają swoich bogów wraz z ich rodzinami i zostały zbudowane z lokalnego piaskowca. Świątynie oferują doskonałe przykłady hieroglifów, rzeźbionych kolumn i płaskorzeźb.

Świątynia Dendery

W kompleksie Dendera znajduje się jedna z najlepiej zachowanych świątyń starożytnego Egiptu, Świątynia Hathor. Hathor była boginią miłości, macierzyństwa i radości, często przedstawianą w postaci krowy ze słonecznym dyskiem. Świątynia Hathor została zbudowana za czasów dynastii Ptolemeuszy, choć uważa się, że fundamenty mogły zostać położone w Państwie Środka. To ogromny kompleks, obejmującyponad 430 500 stóp kwadratowych (40 000 metrów kwadratowych). Z tego miejsca pochodzi znak zodiaku Dendera, na którym znajduje się kilka wspaniałych obrazów i płaskorzeźb, w tym przedstawienia Kleopatry i jej syna Cezariona. Świątynia znajduje się na północ od Luksoru i często jest pierwszym przystankiem dla osób pływających po Nilu.

Świątynia Izydy

Świątynia Izydy została zbudowana na wyspie Philae, gdzie kult Izydy sięga VII wieku p.n.e. Dzisiejsza świątynia pochodzi z 370 roku p.n.e., a najważniejsze jej aspekty zostały zapoczątkowane przez Ptolemeusza II Filadelfusa i rozbudowane aż do panowania rzymskiego cesarza Dioklecjana. Mniejsze sanktuaria i kapliczki w pobliżu głównej świątyni celebrują bóstwa związane z mitem Izydy i Ozyrysa. Philae była jedną z ostatnich placówek religii egipskiej, która przetrwała dwa wieki po przejściu Cesarstwa Rzymskiego na chrześcijaństwo. Bogini macierzyństwa i płodności, Izyda, była popularnym bóstwem, którego kult rozprzestrzenił się w całym imperium rzymskim i poza nim. Dziś świątynia została przeniesiona na pobliską wyspę Agilkia, aby zapobiec powodziom.