Miejsca światowego dziedzictwa UNESCO w Wielkiej Brytanii

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:51

UNESCO, Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury, od ponad trzydziestu lat identyfikuje i wymienia miejsca światowego dziedzictwa o szczególnym znaczeniu kulturowym, naukowym i przyrodniczym dla ludzkości.

Dzisiaj, z 1 073 miejsc na świecie, 31 znajduje się w Wielkiej Brytanii, w tym najnowszy, The English Lake District, dodany do listy w 2017 roku. Są to krajobrazy, zamki, katedry, społeczności prehistoryczne, mosty, fabryki i cuda natury. Są one rozproszone po Anglii, Szkocji, Walii i Irlandii Północnej, ale także na Gibr altarze i odległych terytoriach wyspiarskich na północnym i południowym Atlantyku, na Karaibach i południowym Pacyfiku. A na pierwszych etapach nominacji na listę czeka jeszcze 11 obiektów.

Gdziekolwiek podróżujesz po Wielkiej Brytanii, zaplanuj włączenie jednego lub dwóch z tych niezwykłych miejsc do swojej trasy. Ta lista, w (prawie) porządku alfabetycznym, obejmuje wszystkie strony w Anglii, Walii i Irlandii Północnej. I znajdź miejsca światowego dziedzictwa w Szkocji i na jej wyspach tutaj.

Angielska Kraina Jezior

Najnowsze UNESCO w AngliiMiejsce światowego dziedzictwa obejmuje ponad 885 mil kwadratowych Cumbrii w północno-zachodnim rogu Anglii, tuż poniżej granicy ze Szkocją. Region obejmuje ponad 50 jezior i stawów górskich, a także najwyższą górę Anglii, Scaffell Pike i trzy inne o wysokości ponad 3000 stóp.

Kiedy koleje dotarły do tego obszaru w 1840 roku, wiktorianie podążyli za nimi i stała się pierwszą częścią Wielkiej Brytanii, która widziała zorganizowane wycieczki i podróże wakacyjne.

Nienadający się do większości rodzajów hodowli, Lake District stał się jednym z głównych obszarów hodowli owiec w Anglii. Z kolei potrzeby hodowców owiec i owiec ukształtowały krajobraz. Wśród tych, którzy starali się zachować harmonijny styl życia Krainy Jezior, była pisarka dla dzieci Beatrix Potter, która tu mieszkała, uprawiała ziemię i pisała. W ciągu swojego życia wykupiła tysiące akrów gospodarstw i pastwisk. Kiedy umarła, zostawiła ich, wraz ze sporym majątkiem, National Trust.

The Lakes and the Lakeland Fells na przestrzeni lat zainspirowały wielu innych autorów, od jednej z najwcześniejszych pisarek podróżniczych i pamiętnikarek, nieustraszonej Celii Fiennes w 1698 roku, przez wielu romantycznych poetów – Wordswortha, Samuela Taylor Coleridge i Robert Southey oraz ich goście, Shelley, Sir W alter Scott, Nathaniel Hawthorne, Keats, Tennyson i Matthew Arnold.

Miasto Kąpieli

Od 2000-letnich łaźni rzymskich po georgiańskie tarasy i pijalnię, całe miasto Bath zostało wpisane na listę UNESCO w 1987 roku, jako jedno znajwcześniejsze miasta świata, które zostaną wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa.

Rzymskie łaźnie i kompleks świątynny wraz z pozostałościami rzymskiego miasta Aquae Sulis to najsłynniejsze i najważniejsze rzymskie ruiny na północ od Alp. Są jednym z niewielu kompleksów łaźni rzymskich na świecie, które są faktycznie ogrzewane naturalnymi gorącymi źródłami (jedynymi gorącymi źródłami w Wielkiej Brytanii).

Architektura palladiańska XVIII-wiecznego uzdrowiska, rozwinięta za panowania Jerzego III, obejmuje i zachowuje rzymskie miejsce w swoim układzie i projekcie.

Jane Austen cieszyła się zdrowotnymi wodami Bath, chociaż nie myślała tak bardzo o towarzyszącej scenie społecznej i rynku małżeńskim, jak wielu jej bohaterów. Oprócz uczty historycznej architektury, Bath ma wspaniałe restauracje, najlepsze sklepy, ekscentryczne muzea, tętniącą życiem scenę kulturalną i zupełnie nową w XXI wieku, warte wiele milionów funtów, termalne spa i nowy luksusowy hotel z rzeczywiście pompowaną gorącą wodą źródlaną do pokoi gościnnych.

Krajobraz przemysłowy Blaenavon

W XVIII i na początku XIX wieku Blaenavon w południowej Walii było jednym z największych na świecie dostawców węgla i żelaza. Odlewnie żelaza i kopalnie węgla, które pierwotnie umieściły Blaenavon na mapie, nadal istnieją.

Blaenavon zostało wpisane na listę w 2000 roku w uznaniu demonstracji dynamicznych sił, które ukształtowały wczesną rewolucję przemysłową. Dziś odwiedzający mogą zejść głęboko pod ziemię w The Big Pit, Wales National CoalMuzeum,. Była to ostatnia głęboko działająca kopalnia węgla kamiennego w okolicy, a kiedy została zamknięta w 1980 r., zakończyła się era, która rozpoczęła się wraz z hutą Blaenavon około 1789 r. Huta żelaza jest uważana za najlepiej zachowany przykład z XVIII wieku na świecie. Na istniejącym terenie znajdują się pozostałości pieców z końca XVIII i XIX wieku, oryginalne odlewnie i piece, domy robotnicze, masywny komin, żeliwne filary i wsporniki oraz wieża balansu wodnego, która demonstruje wczesną technologię wykorzystującą wodę jako przeciwwagę ładunki.

Te prawie 13 mil kwadratowych jest przeplatane spacerami po dolinie pełnej śladów osadnictwa i przemysłu.

Pałac Blenheim

Jedyny pałac nie będący w rękach królewskich w Anglii, Pałac Blenheim był darem królowej Anny dla Johna Churchilla, pierwszego księcia Marlborough i przodka Winstona Churchilla, który się tam urodził. Stypendium było w uznaniu jego zwycięstwa militarnego w bitwie pod Blenheim. XVIII-wieczny dom, zbudowany w latach 1705-1722 przez Johna Vanbrugha i Nicholasa Hawksmoora, położony jest w parku o powierzchni 2,100 akrów, zaprojektowanym przez Capability Brown. Wśród osiągnięć Browna są jeziora i bajeczna kaskada, która wygląda jak naturalny wodospad, ale jest to całkowicie zasługa umiejętności i artefaktu Browna. Spaceruj po parku, a może po prostu zauważysz obecnego księcia, który nadal zajmuje część domu.

Katedra Canterbury, opactwo św. Augustyna i kościół św. Marcina

Uważana za „Matkę Kościoła” Wspólnoty Anglikańskiej, Katedra w Canterbury datuje swoje początki na św. Augustyna, wysłanego, aby nawrócić Brytyjczyków ponad 1400 lat temu. Ruiny opactwa św. Augustyna, tuż za murami miasta, (które można zwiedzać za pomocą gogli VR) pochodzą z 597 r. Katedra jest również miejscem, w którym św. Król i Becket (który był wówczas arcybiskupem Canterbury i przyjacielem króla w dzieciństwie) spierali się o to, czy prawo króla ma pierwszeństwo przed prawem kościelnym. Słyszano, jak Henry zauważył: „Czy nikt mnie nie uwolni od tego kłopotliwego kapłana” i wkrótce uzbrojeni rycerze zaatakowali Becketa z mieczami, gdy ten klęczał do modlitwy w katedrze. Miejsce to do dziś jest zaznaczone świecą. Pielgrzymi Chaucera kierowali się tutaj w The Canterbury Tales.

Kościół św. Marcina, kościół parafialny założony przed 597 r. n.e., również wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa, jest najstarszym stale używanym kościołem w świecie anglojęzycznym.

Oprócz katedry i Dzielnicy Katedralnej, Canterbury jest dobrze zlokalizowane w Kent dla odwiedzających nadmorskie miejscowości, takie jak Whitstable, Chatham i Rochester.

Zamek i mury miejskie króla Edwarda w Gwynedd

Jeśli jesteś miłośnikiem historii, musisz podróżować po północnej Walii, aby zobaczyć ambitny program budowlany króla Edwarda I, mający na celu nakłonienie Walijczyków do uznania go za swojego króla.

Edward I z Anglii prowadził dwie kampanie wojskoweprzeciwko Walijczykom pod koniec XIII wieku. W końcu otoczył zamkami prowincję Gwynedd w północnej Walii. Te zamki i kompleksy obronne – Beaumaris, Harlech, Caernarvon i Conwy – zaprojektowane przez jego architekta Jakuba z St. George, są uważane za najwspanialsze przykłady architektury militarnej z XIII i XIV wieku w Europie.

Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu

Jeśli śledzisz serial BBC Poldark, rozpoznasz charakterystyczną parowozownię kopalni cyny i miedzi w Poldark, Wheal Leisure. Być może nie wiesz, że w XVIII i XIX wieku Kornwalia i Zachodni Devon zdominowały światowe dostawy miedzi i cyny. Miedź była potrzebna do pokrywania kadłubów drewnianych statków Imperium Brytyjskiego; od czasów napoleońskich rosło zapotrzebowanie na cynę na konserwy. Technologia stosowana w tej części południowo-zachodniej Wielkiej Brytanii była liderem na świecie.

Dzisiaj to miejsce światowego dziedzictwa, wpisane w 2006 roku, jest podzielone na dziesięć różnych lokalizacji znajdujących się blisko siebie, chroniących lokomotywy, silniki belek, technologię, transport i społeczności ważne dla tej branży w latach 1700-1914.

Kilka kopalń wykorzystywanych jako lokalizacje w Poldark znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa i można je zwiedzać. Obejmują one:

• Botallack w St Just
• Ścieżki w Wheal Charlotte, Wheal Coates lub Trevellas, w witrynie National Trust w Chapel Porth.
• Levant Mine and Beam Engine, St Just.

Możesz również wziąćpodziemna wycieczka z przewodnikiem po Poldark Mine, jedynej kompletnej kopalni cyny w Kornwalii otwartej dla zwiedzających.

Derwent Valley Mills

Na dobre lub na złe, system fabryczny narodził się tutaj, kiedy przedsiębiorca Richard Arkwright zaadaptował i powiększył wcześniejszy wynalazek, przędzalnicę, do napędzanej wodą „wirownicy” i stworzył przemysł. Jego wynalazek umożliwił masową produkcję mocnej przędzy bawełnianej i narodziła się brytyjska produkcja tekstyliów bawełnianych na podbijającą świat skalę. Fabryki modeli Arkwright z XVIII wieku stworzyły szablon, który rozprzestrzenił się na całym świecie. Budynki młynów w Nowej Anglii, zwłaszcza te nad rzeką w Lowell w stanie Massachusetts, były pod wpływem i inspiracją fabryk Arkwright w Derwent Valley.

Ponieważ późniejszy rozwój systemu fabrycznego przeniósł się na tereny miejskie, kilka młynów i społeczności młynarskich pozostało stosunkowo niezmienionych przez wieki.

Dolina rzeki Derwent leży w pobliżu wschodniego krańca Parku Narodowego Peak District w Derbyshire. Wśród kilku historycznych budynków, które można zwiedzać w tym miejscu światowego dziedzictwa, główną atrakcją jest oryginalna przędzalnia bawełny Richarda Arkwrighta z 1783 r., Masson Mills. Wcześniejsze młyny Cromford Mills w pobliżu, zbudowane przez Arkwright w 1771 roku, były pierwszą na świecie z powodzeniem zasilaną wodą przędzalnię bawełny.

Dorset i wschodnie wybrzeże Devon

Bez wątpienia słyszałeś o Parku Jurajskim, ale czy wiesz, że Anglia ma prawdziwe Wybrzeże Jurajskie? To 95 milWschodniego Devon i Dorset Coast, w południowo-zachodniej Anglii. Około jedna trzecia z nich jest własnością i jest chroniona przez National Trust. Składa się z dzikich plaż, białych klifów i zachwycających formacji skalnych. Ważne (i łatwo widoczne) dowody na historię życia na Ziemi - 185 milionów lat - znajdują się na tej stronie.

Zamek i katedra w Durham

Ankieta BBC wybrała katedrę w Durham jako najbardziej lubiany budynek w Wielkiej Brytanii. Zbudowany w XI i XII wieku, aby pomieścić relikwie św. Cuthberta, ewangelizatora Northumbrii i historyka Bedy Czcigodnego, jest w ciągłym użyciu i okupacji od 1000 lat.

Zamek, za nim na półwyspie, jest starożytną fortecą normańską, w której mieszkali książęta-biskupi Durham. Dziś jest częścią Uniwersytetu Durham i, o dziwo, możesz zarezerwować pokój, aby tam zostać. Ale zwiedzanie zamku odbywa się wyłącznie z przewodnikiem, więc sprawdź ich stronę internetową, aby zarezerwować.

Granice Cesarstwa Rzymskiego

Jest to wielonarodowa strona, która odzwierciedla najbardziej wysunięty na północ obszar Cesarstwa Rzymskiego w II wieku naszej ery. Część tego wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO rozciąga się na terenie północnych Niemiec.

W Wielkiej Brytanii istnieją dwa ważne obszary:

Mur Hadriana: Gdy Imperium Rzymskie zaczęło się rozpadać, Rzymianie zbudowali mur obronny na północy Brytanii, od Carlisle do Newcastle-on-Tyne, z dalszymi twierdze na zachodzie ciągnące się na południe wzdłuż zatoki Solway. Dziś pozostałości pościanę można znaleźć na około 73 mil. Wykopaliska w Vindolanda, forcie i wiosce na Murze Hadriana, dają wgląd w życie rzymskiego legionu na skraju imperium. Wystawy zawierają rzadkie litery do domu i są jednymi z jedynych przykładów pisma rzymskiego na świecie. Mur Hadriana jest wpisany na światową listę od 1987 roku.

Mur Antoniny: Dwadzieścia lat po tym, jak Hadrian zbudował swój mur, w 142 r., cesarz Antonius Pius próbował rozszerzyć imperium 60 mil dalej na północ i zbudował to, co jest obecnie znane jak Mur Antonina. Ślady tego - niektóre kamienne fundamenty zamków milowych, a niektóre niewiele więcej niż rowy lub nasypy, sięgają całej Szkocji od Firth of Clyde do Firth of Forth. Ten dowód na pogranicze rzymskie został dodany w 2008 roku.

Glinia Olbrzyma i Wybrzeże Grobli

Grobla Olbrzyma, niedaleko Bushmills na północnym wybrzeżu hrabstwa Antrim w Irlandii Północnej, nie została stworzona przez człowieka. Jedyne w Irlandii Północnej miejsce światowego dziedzictwa UNESCO może wyglądać jak droga prowadząca do północnego Atlantyku, ale jest jednym z irlandzkich fenomenów naturalnych, zbudowanym z około 40 000 zazębiających się, sześciokątnych kolumn baz altowych. Są pozostałościami pradawnej, wulkanicznej lawy, zamrożonej w czasie – niektóre mają ponad 12 metrów wysokości. Wierzchołki kolumn tworzą stopnie, przeważnie sześciokątne (sześciokątne), ale także cztero-, pięcio-, siedmio- i ośmioboczne, prowadzące od podnóża klifu do morza.

The Causeway to tylko część wybrzeża Causeway, która obejmuje równieżprzerażający most linowy Carrick-a-Rede; najwyższy klif w Irlandii Północnej; Zamek Dunseverick, gdzie wodospad spada prosto do morza; i nawiedzone ruiny klasztoru Bonamargy.

Centrum dla zwiedzających, otwarte przez National Trust, ożywia naukę, historię oraz wielkie irlandzkie legendy i historie związane z groblą i wybrzeżem.

Serce neolitycznych Orkadów

Odwiedzających Orkady natychmiast uderza ogromna koncentracja tajemniczych prehistorycznych struktur rozsianych po wyspach. Niektóre mają ponad 5000 lat, poprzedzając Stonehenge i piramidy o kilka tysięcy lat. Na stronie znajdują się dwa bardzo różne kamienne kręgi, Stojące Kamienie Stenness i Pierścień Brodgar. Istnieje również komorowy kopiec grobowy zwany Maeshowe, pełen run wikingów z późniejszego okresu, oraz wioska Skara Brae sprzed 5000 lat, z wieloma nieodkopanymi kopcami i stanowiskami.

Wąwóz Ironbridge

Pod koniec XVIII wieku wokół tego uderzająco pięknego wąwozu rzecznego w wiejskim hrabstwie Shropshire skupiła się ogromna liczba wczesnych gałęzi przemysłu. Wkrótce współcześni określali ją jako „najbardziej niezwykłą dzielnicę świata” i „miejsce narodzin przemysłu”. Z XVIII-wiecznymi piecami, fabrykami, warsztatami i kanałami orazpierwszy na świecie żelazny most, strona nadal wzbudza zainteresowanie odwiedzających.

Liverpool: Morskie Miasto Handlowe

Słynne, oczywiście, dla The Beatles, ale bardziej trzeźwo, wczesne fortuny Liverpoolu zbiły się na handlu międzynarodowym. Jego rola w handlu niewolnikami sprawia, że jest to poruszające i ważne miejsce do odwiedzenia dla wszystkich zainteresowanych tym aspektem historii.

Liverpool znajduje się obecnie na „Liście w niebezpieczeństwie” z powodu kontrowersyjnych wydarzeń planowanych w pobliżu.

Maritime Greenwich

Jeśli słyszałeś frazę „Greenwich Mean Time”, to znasz jeden z powodów, dla których ten zespół budynków zamknięty w XVII-wiecznym parku jest ważny. Królewskie Obserwatorium Astronomiczne zaangażowało się we wczesne prace astronomiczne, które umożliwiły nowoczesną nawigację. Obserwacje Roberta Hooke'a i Johna Flamsteeda, pierwszego królewskiego astronoma, zapewniły pierwszy dokładny pomiar ruchu Ziemi, przyczyniając się do dokładnej globalnej nawigacji. Dzisiaj, kiedy odwiedzasz obserwatorium, możesz okrakiem na 0º długości geograficznej i poznać linię bazową dla światowego systemu stref czasowych.

Inne budynki na tym terenie to pierwszy palladianski budynek w Wielkiej Brytanii, Queen's House, zaprojektowany przez Inigo Jonesa; Szpital Królewski (obecnie część University of Greenwich), zbiór barokowych budynków zaprojektowanych przez Christophera Wrena i Nicholasa Hawksmoora oraz części centrum Greenwich. ThePark Królewski, popularny wśród turystów i mieszkańców oraz miejsce imprez jeździeckich na Igrzyskach Olimpijskich 2012, został zaprojektowany przez André Le Nôtre w 1660 roku.

Pałac Westminsterski, Opactwo Westminsterskie i Kościół Św. Małgorzaty

Opactwo Westminsterskie to miejsce, w którym od prawie 1000 lat wykluwają się, dobierają i wysyłają angielscy monarchowie. Innymi słowy, od wieków odbywały się tu koronacje, królewskie śluby i królewskie pogrzeby (choć nieczęsto pochówki). Król Edward Wyznawca spędził tyle czasu na ustanowieniu opactwa, że zaniedbał mieć spadkobiercę, otwierając drzwi do podboju normańskiego. Został pochowany w opactwie, a jego następca, Wilhelm Zdobywca, został tu koronowany.

Obok opactwa, Pałac Westminsterski – zwany Matką Parlamentów – jest XIX-wiecznym gotyckim odrodzeniem na śladzie oryginalnego pałacu Edwarda – niektóre z nich pozostają głęboko w budynku. I położony między nimi i przyćmiony przez nich, kościół św. Małgorzaty został stworzony w średniowieczu, aby służyć mieszkańcom Westminsteru, aby nie przeszkadzali mnichom benedyktyńskim, którzy wtedy kontrolowali opactwo, w ich modlitwach.

Razem te trzy budynki reprezentują prawie osiem wieków rozwoju architektonicznego i relacji monarchii, władzy cywilnej i kościoła w tworzeniu nowoczesnej Wielkiej Brytanii.

Wodociąg i kanał Pontcysyllte

Praktycznie niewymawialny (chyba że mówisz po walijsku) Akwedukt Pontcysyllte niesieKanał Llangollen przez rzekę Dee na wysokości 126 stóp. Mając zaledwie 11 stóp szerokości – prawie mniej więcej szerokości angielskiej wąskiej łodzi z kilkoma centymetrami po obu stronach – może to być jeżąca włosy na głowie podróż o długości 1007 stóp dla każdego, kto martwi się wysokością.

Kanał, z którego co roku korzystają tysiące entuzjastów wąskich łodzi, ma 204 lata i został uznany przez UNESCO w czerwcu 2009 roku za arcydzieło pionierskiego inżyniera budownictwa z XVII i XVIII wieku Thomasa Telforda, jednego z najwcześniejszych i największych we współczesnym świecie. budowniczych mostów, dróg i kanałów.

W 2012 roku znicz olimpijski został przeniesiony przez kanał w wąskiej łodzi podczas podróży po Wielkiej Brytanii. Ochotnicy w wiktoriańskich strojach ciągnęli łódź w poprzek. Ale nie martw się. Jeśli zdecydujesz się na wycieczkę wąską łodzią po kanale Llangollen, możesz wynająć motorówkę, która przepłynie ją w tempie spacerowym. Lub dołącz do publicznego rejsu, wypróbuj wąską łódź zaprzężoną w konie, a nawet przepłyń kajakiem. Ale nie patrz w dół.

Królewskie Ogrody Botaniczne, Kew

Ten 300-hektarowy ogród na zachodnim krańcu Londynu w Kew (wieś w Royal Borough of Richmond), posiada „największe i najbardziej zróżnicowane kolekcje botaniczne i mikologiczne na świecie”. Rozpoczęty jako ogród królewski w 1759 r. na miejscu wcześniejszego ogrodu egzotycznego, w 1840 r. stał się instytucją narodową.

Na stronie znajdują się 44 zabytkowe budynki, w tym kilka zabytkowych szklarni o żelaznej ramie. W ogrodach znajduje się ponad 30 000 żywych roślin, a także co najmniejsiedem milionów zachowanych okazów. Oprócz tego, że jest światowym ośrodkiem badawczym zajmującym się badaniem roślin, ochroną i ekologią, Kew demonstruje również kunszt ogrodniczy i projektowanie od ponad 250 lat. Łatwy dojazd londyńskim metrem lub autobusem z centrum Londynu, Kew jest wspaniałym miejscem do odwiedzenia o każdej porze roku.

S altaire

Właściciel fabryki tekstyliów i filantrop Sir Titus S alt stworzył S altaire jako kompletną społeczność dla swoich pracowników w latach pięćdziesiątych XIX wieku. Wioska nosi nazwę S alt i rzeki Aire, w West Yorkshire w pobliżu Bradford, na którym się znajduje.

Młyny, mieszkania pracowników, jadalnia, kościół kongregacyjny, przytułki, szpital, szkoła, instytut i park – wszystko to nadal pozostaje, a wiele z nich jest nadal w użyciu. Witryna Światowego Dziedzictwa pokazuje rodzącą się paternalistyczną troskę wiktoriańskich pracodawców o opiekę społeczną, zdrowie i edukację swoich pracowników. Służył jako model dla ruchu „miasta ogrodu” w Wielkiej Brytanii, USA i innych krajach.

Stonehenge, Avebury i powiązane witryny

Nikt nie wie, kto zbudował Stonehenge, aż 5000 lat temu, ani dlaczego to zrobili, ale najbardziej kultowy widok Wielkiej Brytanii zawładnął wyobraźnią odwiedzających na dziesiątki wieków. Pobliskie Avebury i Silbury Hill to tajemniczo duchowe miejsca.

Park Królewski Studley, w tym ruiny opactwa Fountains

Fontanny Opactwo iStudley Royal Water Garden razem stanowi jedną z najbardziej satysfakcjonujących atrakcji turystycznych North Yorkshire. Rozwijany przez ponad 800 lat, obejmuje prawie 900-letnie opactwo cystersów - największą ruinę klasztoru w Wielkiej Brytanii; XVIII-wieczny ogród krajobrazowy stworzony przez utalentowanego amatora w czasach takich sławnych ogrodników jak Capability Brown i John Vanbrugh; sala Jakubowa i kościół wiktoriański.

Wieża Londynu

William Zdobywca podążył za swoim podbojem Wielkiej Brytanii szaleńczo wznoszącym zamki. Biała Wieża, w centrum fortecy znanej obecnie jako Tower of London, została uruchomiona niemal natychmiast, w 1066. Dzięki niej Wilhelm Zdobywca śmiało zademonstrował siłę normańską i stworzył fortecę i bramę do Londynu na strategicznym zakręcie w Tamiza.

Dzisiaj wieża pozostaje placówką wojskową. Mieści się w nim również brytyjskie klejnoty koronne, królewska zbrojownia i najstarsze na świecie ciągłe wystawy publiczne; Linia Królów, najdłużej działająca atrakcja turystyczna na świecie, została otwarta w 1652 roku. Jej ekspozycja angielskich królów w pełnych zbrojach oprócz pełnowymiarowych drewnianych koni została pierwotnie stworzona dla króla Karola II po przywróceniu monarchii. Od tego czasu jest na ciągłej wystawie i cieszy się popularnością.