Najfajniejsza architektura w Nowej Zelandii

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:32

Nowa Zelandia jest lepiej znana ze swoich wspaniałych atrakcji na świeżym powietrzu, a wielu podróżnych po prostu przejeżdża przez miasta w drodze do gór, jezior, plaż i parków narodowych. Co więcej, nowoczesna Nowa Zelandia to nowy kraj, w którym niewiele jest uroczej starej architektury, która przyciąga podróżników do miejsc w Europie lub Azji. Ale to nie znaczy, że w całym kraju nie ma ciekawych, pięknych, niezwykłych i wręcz dziwacznych przykładów architektonicznych. Podróżni zainteresowani projektowaniem i budową znajdą kilka wyjątkowych przykładów w całej Nowej Zelandii. Oto niektóre z najbardziej uderzających.

Ul, Wellington

Skrzydło wykonawcze budynków parlamentu Nowej Zelandii w Wellington nosi przydomek Ula i nie trzeba dwa razy patrzeć, aby zrozumieć, dlaczego. Okrągłe, kratowane struktury przypominają naturalny ul. Zaprojektowany przez brytyjskiego architekta Basila Spence'a, budowa budynku rozpoczęła się w 1969 roku i trwała do wczesnych lat 80-tych. Obecnie znajduje się na liście zabytków kategorii 1 i jest obowiązkową wizytą dla wszystkich odwiedzających Wellington. Chociaż możesz uzyskać wystarczająco dobry widok z zewnątrz, możesz również wybrać się na bezpłatną wycieczkę z przewodnikiem od Beehive VisitorCentrum.

Toalety publiczne Hundertwassera, Kawakawa

Niewątpliwie najsłynniejsze toalety publiczne w Nowej Zelandii i jedne z najsłynniejszych na świecie, toalety Hundertwassera w Kawakawie, są warte objazdu. Z pobliską piękną Zatoką Wysp Kawakawa byłaby miastem pomijanym przez turystów, gdyby nie toalety zaprojektowane przez urodzonego w Austrii nowozelandzkiego artystę i architekta Friedensreicha Hundertwassera (1928-2000), który mieszkał w pobliżu. Kolorowa mieszanka łuków, łuków, kolumn, ceramiki, mozaiki i przetworzonych szklanych butelek powstała pod koniec lat 90., tuż przed śmiercią artysty. Latem przed drzwiami często ustawia się kolejka do skorzystania z tych toalet.

Dworzec kolejowy Dunedin

Miasto Dunedin na Wyspie Południowej ma więcej niż sprawiedliwy udział wspaniałej starej architektury, a dworzec kolejowy w stylu flamandzkiego renesansu jest jednym z najwspanialszych. Zbudowany w 1906 roku z czarno-białego kamienia wydobywanego w Otago, dworzec kolejowy jest często porównywany do domu z piernika. Imponuje nie tylko wygląd zewnętrzny: podłogi wewnątrz zdobi 750 000 płytek porcelanowych Royal Doulton. Chociaż nadal mieści się w nim biura kolei Dunedin, obecnie główną funkcją budynku jest nie tyle dworzec kolejowy, co centrum wydarzeń, galeria sztuki i restauracja. W soboty na trawniku przed domem odbywa się targ rolniczy.

Kościoły Ratana

RatanaKościół jest maoryską sektą religijną, która od czasu jej założenia w latach dwudziestych XX wieku miała wpływ na politykę Nowej Zelandii. Dążyli do jedności międzyplemiennej wśród Maorysów w obliczu skarg na rząd Nowej Zelandii. Kościoły Ratana są interesujące z punktu widzenia architektonicznego i projektowego, ponieważ symbole kościoła Ratana bardzo różnią się od symboli innych kościołów w Nowej Zelandii. Głównym symbolem Kościoła Ratana jest pięcioramienna gwiazda przymocowana do półksiężyca. Kościoły to zazwyczaj małe, proste, bielone konstrukcje z dwiema kwadratowymi iglicami zwieńczonymi kopułami. Siedziba Kościoła Ratana znajduje się w Ratana Pa, niedaleko Whanganui na dolnej Wyspie Północnej. Mimo to w całym kraju znajdują się pojedyncze budynki kościelne, w tym w drodze do Cape Reinga na Dalekiej Północy.

Podstawy Traktatu Waitangi

Waitangi to istotne miejsce w historii Nowej Zelandii, ponieważ to tutaj w 1840 roku wodzowie Maorysi podpisali porozumienie z przedstawicielami korony brytyjskiej, przekazując suwerenność swojej ziemi. Traktat z Waitangi (Te Tiriti o Waitangi) jest dokumentem założycielskim współczesnej Nowej Zelandii. Na terenie traktatu w Waitangi zwiedzający mogą poznać historię Northland i Nowej Zelandii.

Na rozległym terenie z widokiem na Zatokę Wysp znajduje się kilka budynków, ale najbardziej znaczące architektonicznie są Te Whare Rūnanga (Dom Zgromadzenia) i Dom Traktatu. Te Whare Runanga jest misternie rzeźbionym drewnem Maorysów Marae i pochodzi z 1940 roku,100 lat po podpisaniu traktatu z Waitangi. Przedstawione w nich style rzeźbienia i tkania oraz opowiadane przez nie historie reprezentują Maorysów iwi (plemiona) z całej Aotearoa w Nowej Zelandii. W Izbie Traktatów podpisano sam traktat. Mały domek z ładnymi ogrodami był domem Jamesa Busby'ego, pierwszego oficjalnego brytyjskiego rezydenta w Nowej Zelandii. Zbudowany w 1833 roku jest jednym z najstarszych budynków w Nowej Zelandii. Jest to budynek dziedzictwa kategorii I.

Katedra z tektury, Christchurch

Nowa Zelandia jest krajem aktywnym sejsmicznie, więc przez lata wiele miejsc zostało dotkniętych niszczycielskimi trzęsieniami ziemi. Jeden z ostatnich wielkich wydarzeń miał miejsce w Christchurch, największym mieście na Wyspie Południowej, w 2011 roku. Tytułowa katedra Christchurch, położona w centrum miasta, musiała zostać zburzona z powodu zniszczeń, jakich doznała podczas trzęsienia ziemi. Aby wypełnić duchową i wspólnotową lukę w lokalnej społeczności anglikańskiej, zbudowano przejściową katedrę ChristChurch (znaną również jako Cardboard Cathedral), zaprojektowaną przez japońskiego architekta Shigeru Ban i otwartą w 2013 roku. Jak sama nazwa wskazuje, budynek w kształcie litery A jest zbudowany głównie z tekturowych tub, ale jest bardziej wytrzymały niż się wydaje! Kolorowe trójkątne szklane okna z przodu są inspirowane tradycyjnymi witrażami w kościołach.

Art Deco w Napier i Hastings

Współczesny charakter Napiera nadal jest definiowany przez trzęsienie ziemiktóre uderzyło w nią w 1931 roku. Trzęsienie ziemi o sile 7,8 nawiedziło zatokę Hawke's Bay na wschodniej części Wyspy Północnej, niszcząc miasta i zabijając setki ludzi. Styl artystyczny i architektoniczny Art Deco był wówczas popularny, więc kiedy Napier i pobliskie Hastings były przebudowywane, wiele budynków podążało za tym stylem. Ponieważ jest to styl, który dobrze się zestarzał i nadal jest powszechnie lubiany, Napier jest bardzo atrakcyjnym miastem i ulubionym miejscem miłośników sztuki i architektury. Oprócz Art Deco można znaleźć również style Stripped Classical i Spanish Mission z lat 30. XX wieku. Główną atrakcją zwiedzania Napier jest wycieczka w stylu Art Deco, zarówno pieszo, jak i zabytkowym pojazdem. Jeśli zdarzy ci się być w mieście w lutym lub lipcu, możesz również wziąć udział w corocznym festiwalu Napier Art Deco.

Rongomaraeroa Te Marae, Te Papa

Rongomaraeora Te Marae w Wellington's Te Papa Museum zachowuje aspekty tradycyjnego projektu Marae, ale jest nowoczesnym podejściem do filaru społeczności Maorysów. Pierwszą znaczącą różnicą w stosunku do konwencjonalnego Marae jest fakt, że mieści się w budynku Te Papa i nie jest samodzielną konstrukcją. W przeciwieństwie do bardziej tradycyjnych Marae, takich jak ta w Waitangi, gdzie wyszukane i szczegółowe rzeźby figuralne i dekoracyjne są wykonane z ciemnego naturalnego drewna, rzeźby w Te Papa's Marae są kolorowe, delikatne i lekkie, jednocześnie odzwierciedlając tradycje i historie Maorysów. Sąsiednie witraże rzucają kolorowy blask na podłogę przed Marae. To nie tylko dekoracyjna przestrzeń: Te Marae jest bardzow dużej mierze funkcjonuje jako część lokalnej społeczności Maorysów i jest wykorzystywana do funkcji ceremonialnych i wspólnotowych.