Przewodnik po Te Araroa, wędrówce, która obejmuje Nową Zelandię

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:31

Podobnie jak Szlak Appalachów w USA, Camino de Santiago w Hiszpanii czy Wielki Szlak Himalajski w Nepalu, nowozelandzkie Te Araroa to coś więcej niż tylko wędrówka. Wędrówka o długości 1 864 mil obejmuje długość dwóch głównych wysp Nowej Zelandii, zaczynając od najbardziej wysuniętego na północ krańca w Cape Reinga, a kończąc na głębokim południu w Bluff.

Co oznacza „długą ścieżkę” w Te Reo Maori, pełna wędrówka zajmuje około czterech miesięcy (średnio 15 mil dziennie), chociaż wiele osób robi to w odcinkach. Przebiega wzdłuż dzikich wybrzeży, przez prastare lasy, wysokie góry, płaskowyże wulkaniczne, a nawet duże miasta i drogi.

Te Araroa po raz pierwszy otwarto jako spójny tor w grudniu 2011 r. Pomysł połączonego szlaku obejmującego cały kraj był rozważany od 1975 r. Jednak brak funduszy lub porozumienia między lokalnymi radami, wydziałami ochrony i prywatni właściciele ziemscy sprawili, że szlak został oficjalnie uruchomiony dopiero w drugiej dekadzie XXI wieku. Około 60 procent powierzchni Te Araroa znajduje się na gruntach Departamentu Ochrony Przyrody (DOC), a pozostałe 40 procent przez grunty prywatne lub samorządowe.

Chociaż indywidualne doświadczenia są różne, Te Araroa zostało nazwane najtrudniejszymdługodystansowy szlak trekkingowy na świecie. Niezbędne jest doświadczenie alpejskie i wiedza na temat przekraczania rzek. Ale przy odrobinie ambicji i przygotowań Te Araroa może być przygodą życia.

Trasa

Te Araroa obejmuje mniej więcej równą odległość na całej Wyspie Północnej i Południowej. Odcinki trasy North Island biegną przez około 990 mil, a trasy South Island mają 870 mil.

Te Araroa zaczyna się na najbardziej wysuniętym na północ krańcu Wyspy Północnej, Cape Reinga i przechodzi w dół wschodniego krańca Northland, przez miasto Auckland, przez faliste wzgórza Waikato, wysokie płaskowyże wulkaniczne środkowej Wyspy Północnej, w dół rzeki Whanganui w kajaku, przez pasma Tararua i do stolicy Wellington. Po przekroczeniu Cieśniny Cooka, która oddziela Wyspy Północne i Południowe, szlak prowadzi dalej przez Marlborough Sounds i wzdłuż górzystego grzbietu Wyspy Południowej, przez pasma Richmond, Park Narodowy Nelson Lakes, przełęcz Arthur's Pass, jeziora Tekapo i Pukaiki, a także kurorty Queenstown i Wanaka, przed zakończeniem w Bluff.

Wiele szlaków przebiega przez parki narodowe i wzdłuż dobrze znanych szlaków trekkingowych, ale inne części nie. Nie wszystko jest dobrze oznakowane, a miejscami przecina nawet tereny prywatne. Dlatego niezbędne są dobre umiejętności nawigacyjne, aby podjąć tę wędrówkę.

Niektórzy wędrowcy pomijają Wyspę Północną w całości lub w jej części. Trekkerzy poszukujący prawdziwej dziczyczasami są rozczarowani, że część szlaku na Wyspie Północnej wymaga dużo chodzenia po drogach, zwłaszcza przez duże miasto Auckland. Na Wyspie Południowej znajduje się więcej publicznych obszarów chronionych niż na północy (10 z 13 parków narodowych Nowej Zelandii znajduje się na Wyspie Południowej). Niektóre odcinki na północy są również notorycznie błotniste, zwłaszcza w lasach Northland. Ale wędrowcy, którzy ukończyli całą wędrówkę bez pominięcia Wyspy Północnej, generalnie uwielbiają obie wyspy, ponieważ każda ma swoje własne zalety.

Jeśli nie możesz wykonać pełnej długości Te Araroa, oto kilka krótszych sekcji, które pozwolą Ci posmakować piękna Nowej Zelandii bez ogromnego zaangażowania czasowego:

• Tor Puhoi to dwugodzinna wędrówka na północ od Auckland.
• Przejście alpejskie Tongariro to bardzo popularna jednodniowa wędrówka po centralnej Wyspie Północnej, która przecina surowy wulkaniczny płaskowyż.
• The Queen Charlotte Track to pięciodniowa wędrówka przez zalesione, zatopione doliny rzek w pięknym Marlborough Sounds na szczycie Wyspy Południowej.
• Wyzwanie trwający od trzech do czterech dni tor Motatapu, który łączy Queenstown i Arrowtown.

Najlepszy czas na wędrówkę po Te Araroa

Większość ludzi wędruje po Te Araroa z północy na południe, zaczynając od Northland między wrześniem a grudniem. Pozwala to na niższe temperatury późną wiosną i wczesnym latem na Wyspie Północnej i oznacza, że wędrowcy docierają na zimniejsze, położone na wyższych wysokościach południe. Wyspa w połowie lub pod koniec lata, kiedy w górach jest mniej prawdopodobne, że spadnie śnieg, a rzeki będą niższe.

Chociaż rzadziej zaczyna się na południu, podróżnicy, którzy wybierają trasę z południa na północ, zazwyczaj zaczynają od Bluff między listopadem a styczniem. Są to cieplejsze miesiące na Wyspie Południowej, co oznacza, że na Wyspę Północną dociera się przed notorycznie mokrą zimą. Niezależnie od kierunku, w którym zmierza szlak, ważne jest również, aby wiedzieć, że wiele prywatnych terenów wiejskich, zwłaszcza na Wyspie Południowej, będzie zamkniętych na sezon owiec na wiosnę, aż do października.

Wskazówki

• Chociaż nie ma obowiązkowej opłaty za ukończenie Te Araroa, Te Araroa Trust prosi o darowiznę w wysokości 500 NZ$ od wędrowców, która przeznaczona jest na utrzymanie szlaków.
• Jedyną częścią szlaku, która wymaga zezwolenia, jest Queen Charlotte Track w Marlborough Sounds.
• Te Araroa Trust prosi, aby wszyscy wędrowcy się zarejestrowali, nawet ci jednodniowi.
• Zakwaterowanie po drodze jest głównie na kempingach i chatach DOC. Zakup karnetu DOC Hut Pass ma sens. Nie pozwala to na pobyt na wszystkich kempingach i chatach na trasie bez dodatkowej opłaty, ale pomoże obniżyć koszty. Bezpłatny kemping nie jest zalecany ani zachęcany w większości miejsc.
• Trekkerzy muszą nosić wszystko, czego potrzebują na szlaku, w tym żywność i wodę między punktami serwisowymi a źródłami wody oraz sprzęt kempingowy. Podczas przygotowań do wędrówki ważne jest, aby kupować lekkie przedmioty, które są łatwe do przenoszenia.
• Te Araroa Trust zaleca, aby wędrowcy planowali dalejzrobienie całego budżetu na szlak 7 000-10 000 NZ$ (4, 100-5, 900 USD) na czteromiesięczną podróż.