Plan podróży na dwudniową wycieczkę do Huangshan

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:59

Huangshan（黄山）dosłownie oznacza żółtą górę w języku mandaryńskim. Jest to malowniczy obszar o powierzchni ponad 250 kilometrów kwadratowych (prawie 100 mil kwadratowych). Góry charakteryzują się „groteskowymi” granitowymi szczytami i sosnami wystającymi pod dziwnymi kątami. Jeśli kiedykolwiek widziałeś klasyczne chińskie malarstwo tuszem, na którym góry są niemożliwie kanciaste, to prawdopodobnie obraz przedstawiał krajobraz Gór Żółtych. Według chińskich władz turystycznych, Huangshan słynie z czterech „czterech cudów”: rzeźbionych na wietrze sosen, spektakularnych granitowych szczytów, morza chmur i gorących źródeł.

Huangshan to łatwa wycieczka z Szanghaju, jeśli jest to twoja baza, ale można tam również dotrzeć z dowolnej części Chin. Jest to niezwykle popularny kierunek turystyczny dla chińskich turystów krajowych, aw szczycie sezonu od kwietnia do października może być zatłoczony przez odwiedzających. Wyruszyłem tam w marcu, tuż przed początkiem szczytu sezonu (Huangshan jest otwarte przez cały rok) i stwierdziłem, że jest uroczo pusty. Minusem było to, że niektóre szlaki turystyczne były zamknięte z powodu konserwacji, więc nie udało nam się wejść na szczyt Lotus Peak ani chodzić po kręgosłupie karpia, ale mieliśmy świetną pogodę i otwarte przestrzenie do wędrówekbyło być może godnym kompromisem.

Poniżej opisujemy naszą 36-godzinną podróż. Pojechaliśmy z Szanghaju, wspięliśmy się na górę, zostaliśmy na noc, wstaliśmy o wschodzie słońca, zjechaliśmy kolejką linową, a następnie odwiedziliśmy kilka pobliskich wiosek, zanim wróciliśmy do Szanghaju. To była szybka podróż, ale też bardzo przyjemna.

Pakowanie się na nocną wycieczkę do Huangshan

Jak zawsze ważne jest spakowanie odpowiedniego sprzętu, zwłaszcza na trekking. Jeśli wiesz, że wybierasz się w tę podróż i przyjeżdżasz do Chin z zagranicy, możesz oszczędzić sobie kłopotów i zabrać to wszystko ze sobą. Jednak w Chinach można łatwo kupić sprzęt trekkingowy (chociaż trudno będzie znaleźć duże rozmiary butów).

Ponieważ mieliśmy wspinać się na górę i zostać na noc, chciałem mieć pewność, że nie zabiorę ze sobą zbyt wiele, ponieważ będę musiał z nią wędrować. Jednak wiadomo, że góra jest zimna (powierzchnia szczytu wynosi około 1800 m lub około 6 000 stóp) i wiedziałem, że wstaniemy przed słońcem, aby zobaczyć wschód słońca, więc potrzebuję ciepłego ubrania. Poświęciłem więc sporo czasu na pakowanie, aby nie tylko skrócić, ale także upewnić się, że mam wszystko, czego potrzebuję.

Jazda - Szanghaj do Huangshan

Było nas trzynastu, którzy wybrali się na wycieczkę, więc zorganizowaliśmy minibusa i kierowcę, który zabrał nas do Huangshan i wysadził nas. Ustaliliśmy konkretną godzinę i miejsce spotkania oraz umówiliśmy się na odbiór przez kierowcęnastępnego dnia, aby kontynuować wycieczkę i wrócić do Szanghaju.

Jazda zajęła około sześciu godzin i wyruszyliśmy z centrum Szanghaju o 6:00 rano. Przez kilka godzin jazda jest nijaka, ale gdy wjedziesz do prowincji Anhui, zaczniesz widzieć więcej wiosek, a w marcu rzepak kwitły, więc pola po obu stronach drogi były złote. To było naprawdę spektakularne i teraz żałuję, że nie nalegałem, abyśmy zatrzymali się na poboczu drogi, żeby zrobić kilka zdjęć.

Przybycie do Południowej Bramy Huangshan

Do południowej bramy Huangshan dotarliśmy około południa. Niestety, nie wystarczy wyskoczyć z samochodu na początek szlaku i ruszyć w górę. Zanim zaczniesz wędrować, musisz się trochę orientować i kupować bilety.

Jeżeli zaczniesz od południowej (przedniej) bramy, co robi większość ludzi, Twój samochód lub autobus nie zostanie wpuszczony poza pewien punkt. W miejscu zrzutu wysiadasz, rozciągasz się, zbierasz się i próbujesz wymyślić, co dalej. Następnie musisz wsiąść do kolejnego autobusu na początek szlaku. Jeśli nie wiesz o tym jeszcze przed przyjazdem, możesz mieć problem z rozszyfrowaniem tego. (Teraz już wiesz.) Rzeczy nie są wyraźnie zaznaczone. Najpierw weszliśmy do sklepu z zaopatrzeniem (gdzie były też toalety) i chociaż nie znaleźliśmy biletów autobusowych, udało nam się kupić angielskie mapy góry, tanie poncza przeciwdeszczowe i inny sprzęt (woda, przekąski). Zdecydowanie warto zaopatrzyć się w mapę, ponieważ szlaki są oznaczone zarówno w języku angielskim, jak iMandaryński (oraz koreański i japoński), czasami jest mylący i często sprawdzamy nasze mapy.

Gdy kilku z nas robiło zakupy, kilku innych zastanawiało się, gdzie kupić bilety autobusowe, więc wszyscy w końcu udaliśmy się na terminal autobusowy, który zabierze Cię do różnych szlaków. Podkreślam różne, bo jeśli nie będziesz zwracać uwagi, tak jak my, możesz nie trafić we właściwe miejsce. Z Południowej Bramy można dostać się na dwa sposoby: Wschodnie Schody, które prowadzą za kolejką linową Yungu (云谷), a wędrówka zajmuje około 2-3 godzin, oraz Zachodnie Schody, które prowadzą za kolejką linową Yuping (玉屏) i jeżdżą 6-7 godzin na wędrówkę. Nie zwracaliśmy uwagi na autobus, którym wsiedliśmy, i udaliśmy się do Schodów Zachodnich, myśląc, że to Schody Wschodnie.

Moralność tej małej winiety jest taka: kup mapę, studiuj ją, podążaj za nią i zadawaj pytania, gdy jesteś zdezorientowany. Byliśmy ślepymi prowadzącymi ślepych i kiedy dotarliśmy na szczyt, nie zamierzaliśmy tak długo wędrować.

Wspinaczka po zachodnich schodach

Początek Zachodnich Schodów ma wiele sposobów, aby zostać zidentyfikowanym i dam ci je wszystkie tutaj, abyś mógł jednoznacznie wiedzieć, gdzie jesteś, jeśli przypadkowo znajdziesz się tutaj:

• kolejka linowa z Jadeitowym ekranem
• 玉屏索道 (tak napisane po mandaryńsku)
• Wymawiane "yoo ping suo dao"
• Dworzec autobusowy nazywa się Stacją Świątyni Miłosierdzia
• 慈兴阁站 (w języku mandaryńskim)
• Wymawiane "tse shing geh jahn"

Teraz wiesz więcej niż my, kiedy zaczynaliśmy wędrówkę. Powiedział, że mybyło nas 13 w bardzo dobrych humorach. Dwóch od razu weszło kolejką linową, aby szybko dostać się na szczyt, aby spędzić jak najwięcej czasu na szczycie. Reszta z nas 11 zaczęła wspinać się po schodach. Ale cztery zawróciły po około godzinie i wjechały na górę kolejką linową. Nasza siódemka poszła dalej i ostatecznie podzieliliśmy się na dwie grupy: jedną wolniejszą, drugą szybszą.

Po drodze jest wiele przystanków i znaczników, więc w końcu zorientowaliśmy się, że idziemy po Schodach Zachodnich. I chociaż utrzymywaliśmy bardzo szybkie tempo, widoki były niesamowite, a wędrówka naprawdę niesamowita. Ścieżka to dosłownie wszystkie kroki. Część ekipy wykonała w pewnym momencie niesamowitą robotę, ponieważ obecnie jest bardzo gładko utwardzona krok po kroku. Jest bardzo mało płaskich części, a niektóre są bardzo strome i trudne.

W końcu spotkaliśmy się z naszą grupą w miejscu zwanym Brightness Top na szczycie, gdzie ci, którzy korzystali z kolejki linowej, zebrali się, aby obejrzeć zachód słońca. Wędrówka zajęła nam około pięciu godzin, ale była ożywcza. Z Brightness Top mieliśmy jeszcze godzinę na spacer do naszego hotelu, hotelu Xihai na szczycie. Dotarliśmy do hotelu, gdy już się ściemniało.

Zostać na noc na szczycie Huangshan

Mając czysty pokój i gorące prysznice, wszyscy się napili. Zwłaszcza, że kilkoro z naszej grupy przebywało wcześniej na szczycie w ponurych kwaterach, nie spodziewaliśmy się wiele. Na szczęście hotel Xihai ma nowe skrzydło, w którym zarezerwowaliśmy i było naprawdę bardzo?wygodne.

Po wyrzuceniu toreb i wzięciu prysznica spotkaliśmy się w hotelowej restauracji z kuchnią chińską, gdzie zamówiliśmy prawie wszystko z menu i cieszyliśmy się każdym kęsem. Jedzenie było bardzo świeże i chyba pochodzi z farm u podnóża góry, więc było proste i pyszne.

Po kolacji wielu z nas odkrywało hotelowe możliwości rozrywki, od masażu stóp po karaoke, ale wszyscy wróciliśmy stosunkowo wcześnie, aby następnego ranka wstać o wschodzie słońca.

Fotografowanie wschodu słońca nad Huangshan

Miłośnicy wschodu słońca ustalili czas spotkania w holu na 5:30 rano, a plan był taki, że jeśli cię tam nie ma, to nie czekali. Poprzedniej nocy nie byłem do końca przekonany, że chcę wstać, ale zdarzyło mi się obudzić przed włączeniem budzika, więc narzuciłem ubranie, złapałem aparat i ruszyłem w dół. Spóźniłem się kilka minut, ale po krzyku w ciemności udało mi się dogonić grupę. Przyszło kolejnych kilku maruderów, więc nasza grupa podzieliła się na dwie części, a moja połowa podążała za chińskimi turystami, którzy wyglądali, jakby wiedzieli, co robią. (Jeśli masz wątpliwości o wschodzie słońca, podążaj za ludźmi z dużymi kamerami.)

Jest wiele miejsc, w których można podziwiać wschód słońca, a miejsce, w którym się znaleźliśmy, nazywa się „Małpa obserwująca morze”, wysoki punkt, z którego można podziwiać północne doliny oraz zachodnie Morze Chmur.

Przestrzeń była już dość zatłoczona, ale udało nam się wcisnąć i balansowałem aparatem na poręczy pod spodemczyjś duży statyw. Wschód słońca był piękny. Pogoda była czysta, więc nie złapaliśmy mgły wiszącej nad szczytami gór, którą niektórzy ludzie dostają, gdy jadą do Huangshan. Fajnie było być tam tak wcześnie z tymi wszystkimi ludźmi i zrobiłem kilka przyzwoitych ujęć, chociaż moi znajomi fotografowie poradzili sobie znacznie lepiej.

Po około 45 minutach udaliśmy się z powrotem do hotelu na śniadanie i spakowaliśmy się, aby zejść na dół i spotkać się z naszym autobusem.

Zjazd z wagonikiem Taiping Cabelcar

Chociaż nasza trasa nie wymagała od nas wyjścia z północnej strony góry, słyszeliśmy, że przejażdżka Taiping Cablear była spektakularna, więc zdecydowaliśmy się opuścić tę drogę. Spacer z hotelu do stacji Taiping trwał tylko około trzydziestu minut, a my mieliśmy mnóstwo czasu na zrobienie kolejnych zdjęć po drodze.

Przejazd kolejką linową nie zawiódł, ale polecam tym, którzy boją się wysokości nie stoją przy oknie. Podpory dla kolei linowej wydają się niemożliwie wysokie, a doliny górskie niewiarygodnie niskie. Jest jeden punkt, w którym nie widać następnego podpory, a jedyne, co widzisz w oddali, to koleje linowe, które wydają się zawieszać kolejkę linową w nieskończoność.

Jazda zajęła mi tylko około dziesięciu minut i żałowałam, że nie mogłam zejść z góry. Niestety czas nie pozwolił i nadszedł czas, abyśmy wskoczyli z powrotem do naszej czekającej furgonetki, aby kontynuować, aby zobaczyć typową architekturę Huizhou w Hongcuni Xidi, dwa miejsca wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w prowincji Anhui.

Zwiedzanie wiosek UNESCO u podnóża Huangshan

Kiedy nasza furgonetka podjechała do Hongcun, niebo się otworzyło i padał deszcz. Nasza furgonetka spotkała się z grupą starszych pań, które próbowały zobaczyć nas, parasole i poncza przeciwdeszczowe. Ci, którzy nadal je mieli, założyli swój sprzęt przeciwdeszczowy kupiony w Huangshan i wyruszyliśmy na zwiedzanie.

Wioski były dość puste, prawdopodobnie z powodu połączenia pogody, faktu, że odwiedzaliśmy w dzień powszedni i faktu, że nie było jeszcze wysokiego sezonu. Mieliśmy w tym szczęście. Wioski, które odwiedziliśmy, są bardzo małe, z malutkimi, wąskimi uliczkami. Nie chciałbym tłoczyć się w tym tłumnie turystów.

Prawdopodobnie punktem kulminacyjnym naszych wizyt w wiosce było komiczne przybycie do The Pig's Inn, maleńkiej gospody i restauracji, która początkowo powiedziała nam, że nie możemy odwiedzić, kiedy zadzwoniliśmy do nich po drodze, ale potem zaczęła nas zmuszać bardzo smaczny domowy posiłek.

Myśli o 36-godzinnym planie podróży

Spieszyliśmy się, aby wrócić do Szanghaju, więc prawdopodobnie nie spędziliśmy wystarczająco dużo czasu na wędrówce po wioskach i zobaczeniu wszystkiego, co mogliśmy. Myślę, że 36 godzin może być trochę za ciasne, aby zmieścić to wszystko. Po dwóch wczesnych porankach i jednej późnej nocy wszyscy byliśmy dość zmęczeni co sekundępo południu i przy złej pogodzie, chętny do powrotu. Ten zapał zamienił się we frustrację i złość, a następnie rezygnację, ponieważ nasz kierowca bardzo się zgubił na zapleczu prowincji Anhui. Zagubiony i sympatyczny, zatrzymywał każdego kierowcę lub rolnika przez jakieś sto kilometrów, aż w końcu otrzymaliśmy eskortę policji z powrotem na główną drogę!

Nasz zapał szybko zamienił się we frustrację z powodu godzin spędzonych na podskakiwaniu po pagórkowatych drogach między wioskami, gdy nasz kierowca szukał właściwej drogi. Na szczęście takie rzeczy nie zdarzają się zbyt często, kiedy podróżuję, ale takie rzeczy się zdarzają i najlepiej się nad tym nie rozwodzić. Skończyło się na tym, że wróciliśmy do Szanghaju około północy przez straszną piorun i burzę, więc naprawdę cieszyliśmy się, że wróciliśmy bezpiecznie.

Myśli o tej trasie dla Ciebie:Jedna noc i dwa dni to po prostu za mało. Aby zrobić to jeszcze raz, spędziłbym dwie noce. Jednym ze sposobów jest przybycie i spanie u podnóża góry, spędzenie całego dnia w górach, wchodzenie i schodzenie, a następnie spędzenie kolejnej relaksującej nocy gdzieś w pobliżu wiosek. Następnie wstań w dniu 3 i ciesz się wioskami z dużą ilością czasu, aby wrócić do Szanghaju lub gdziekolwiek jest dalej.

Innym sposobem na zrobienie tego byłoby to samo, co my, a potem nie spiesz się zejście z góry. Spędź drugą noc na piechotę, a następnie dzień 3 zwiedzając okolicę i wioski. Najważniejsze jest to, że więcej czasu zawsze jest lepsze. Ale bardzo podobała mi się ta podróż i naprawdę chciałbym kiedyś wrócić.