Czy Hongkong jest częścią Chin, czy nie?

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:32

Biorąc pod uwagę jego znaczenie w nagłówkach wiadomości, warto zadać pytanie: jaki kraj jest Hongkong w Chinach, czy nie?

Odpowiedź nie jest tak prosta, jak możesz sobie wyobrazić - lub jak mogą sobie życzyć komentatorzy!

Hongkong istnieje jako Specjalny Region Administracyjny kontrolowany przez Chińską Republikę Ludową i posiada własną ograniczoną autonomię określoną w Ustawie Zasadniczej. Zasada „jeden kraj, dwa systemy” pozwala na współistnienie socjalizmu i kapitalizmu w ramach „jednego kraju”, czyli Chin kontynentalnych.

Hongkong zachowuje własne pieniądze, paszporty i kanały imigracyjne oraz system prawny, ale łańcuch dowodzenia prowadzi prosto z powrotem do Pekinu.

Wyróżniające się instytucje Hongkongu

Hongkong nigdy nie był niepodległym krajem. Do 1997 r. i przekazania Hongkongu Hongkong był kolonią Wielkiej Brytanii. Rządził nim gubernator mianowany przez parlament w Londynie i odpowiedzialny przed królową.

Po przekazaniu, kolonia Hongkongu stała się Specjalnym Regionem Administracyjnym Hongkongu (SAR) i oficjalnie jest częścią Chin. Ale pod każdym względem może działać jako niezależny kraj. Poniżej są tylkoniektóre ze sposobów, w jakie Hongkong zachowuje się jak niezależny kraj.

Oddzielna infrastruktura rządowa. Prawo podstawowe Hongkongu, zgodnie z ustaleniami między Chinami a Wielką Brytanią, oznacza, że Hongkong zachowa swoją własną walutę (dolar Hongkongu), system prawny i system parlamentarny na pięćdziesiąt lat – kadencja, która kończy się w 2047 roku.

Ograniczony samorząd. Parlament Hongkongu został zaprojektowany jako kompromis między demokratami a partyzantami z Pekinu. Jest częściowo wybierany w wyborach powszechnych, a częściowo przez zatwierdzone przez Pekin kluby wybitnych nominowanych z organów biznesowych i politycznych.

Szefem rządu jest dyrektor naczelny Hongkongu, wybierany z krótkiej listy, a następnie mianowany przez Pekin.

Oddzielny system prawny. System prawny Hongkongu jest całkowicie odmienny od Pekinu. Pozostaje oparty na brytyjskim prawie zwyczajowym i jest uważany za wolny i bezstronny. Władze Chin kontynentalnych nie mają prawa aresztować ludzi w Hongkongu. Podobnie jak inne kraje muszą wystąpić o międzynarodowy nakaz aresztowania. (Próba poprawienia tego – skazana na zagładę ustawa o ekstradycji – wywołała protesty, które trwają do dziś.)

Przejście graniczne. Kontrola imigracyjna i paszportowa są również niezależne od Chin. Mieszkańcy Hongkongu mają swoje oddzielne paszporty, paszport HKSAR. Granica Chiny-Hongkon jest traktowana przez obie strony jako granica międzynarodowa.

Turyści z Hongkongu, którzy chcą odwiedzić Chiny kontynentalne, muszą ubiegać się o wizę, jeśli nie kwalifikują się do ruchu bezwizowegowjazd lub wiza w dniu przyjazdu. Obywatele chińscy również potrzebują pozwolenia na wizytę w Hongkongu.

Import i eksport towarów między Hongkongiem a Chinami również podlega ograniczeniom, chociaż zasady i przepisy zostały złagodzone. Inwestycje między obydwoma krajami przepływają teraz stosunkowo swobodnie.

Długi zasięg Pekinu

Pekin rzuca jednak długi cień na Hongkong. Pieniądze zatrzymują się nie w Centralnym Kompleksie Rządowym w Tamar w Hongkongu, ale przez całą drogę w Wielkiej Hali Ludowej w Pekinie.

Wojsko: Hongkong nie ma własnej stałej armii; Pekin jest odpowiedzialny za obronę militarną tego obszaru.

Garnizon Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (PLA), składający się z około 5000 żołnierzy, oficerów i personelu pomocniczego, zajmuje teraz budynki dawnej armii brytyjskiej w Hongkongu, w tym Centralne Koszary w Admiralicji; baza marynarki wojennej Stonecutters Island; i lotnisko Shek Kong.

Obecna sytuacja w Hongkongu sprawiła, że niektóre środowiska są zdenerwowane obecnością PLA w Hongkongu. Artykuł 14 ustawy garnizonowej pozwala samorządowi zwrócić się do garnizonu o interwencję „w utrzymanie porządku publicznego i pomoc w przypadku klęsk żywiołowych”. Rząd położył nacisk na jego użycie tylko w ostateczności i jeszcze go nie powołał.

Dyplomacja: Hongkong nie może utrzymywać odrębnych stosunków dyplomatycznych z zagranicą. Chiny reprezentują Hongkong w ONZ oraz w ambasadach na całym świecie.

Pekin pozwala SAR uczestniczyć jako„członek stowarzyszony” w niektórych organach międzyrządowych, takich jak Azjatycki Bank Rozwoju i Światowa Organizacja Zdrowia; oraz w niektórych umowach związanych z handlem jako „Hongkong, Chiny”.

Wyraźna tożsamość Hongkongu

Impas między energicznymi protestującymi na rzecz demokracji a niewzruszonymi zwolennikami Pekinu doprowadził do obecnego napięcia między Hongkongiem a Pekinem.

Ten podział wynika z faktu, że z kulturowego punktu widzenia Hongkong jest czymś odrębnym, dumnie różniącym się od Chin kontynentalnych. Chociaż większość mieszkańców Hongkongu uważa się za Chińczyków, nie uważają się za część Chin. Mają nawet własną drużynę olimpijską, hymn i flagę.

Oficjalnymi językami Hongkongu są chiński (kantoński) i angielski, a nie mandaryński. Podczas gdy użycie mandaryńskiego rośnie, w większości mieszkańcy Hongkongu nie mówią w tym języku.

Gospodarka Hongkongu charakteryzuje się niskimi stawkami podatkowymi, wolnym handlem i mniejszą ingerencją rządu. Rynki akcji w Chinach kontynentalnych są bardziej konserwatywne i restrykcyjne.

Kulturowo Hongkong różni się również nieco od Chin. Chociaż łączy je wyraźne pokrewieństwo kulturowe, pięćdziesiąt lat rządów komunistycznych na kontynencie oraz brytyjskich i międzynarodowych wpływów w Hongkongu spowodowało rozbieżność.

Co zaskakujące, Hongkong pozostaje bastionem chińskiej tradycji. W Hongkongu rozkwitły ekstrawaganckie festiwale, buddyjskie rytuały i grupy sztuk walki, od dawna zakazane przez Mao.

W ten sposób wracamy do pierwotnego pytania: Cokraju, w którym faktycznie znajduje się Hongkong? Oficjalnie odpowiedzią na to pytanie są Chiny. Jednak nieoficjalnie Hongkong jest według większości praktycznych środków czymś zupełnie innym.