Pałac Dożów w Wenecji: Kompletny przewodnik

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:32

Fasada Pałacu Dożów z tłumami kłębiącymi się przed nią

Pałac Dożów, historyczna siedziba władzy Republiki Weneckiej od ponad 700 lat, jest przystankiem na trasach większości podróżnych w Wenecji. Jedna fasada pałacu wychodzi na Piazzetta Placu Świętego Marka (Piazza San Marco), a druga na Canal Grande, co czyni go jednym z najbardziej majestatycznie położonych zabytków w Europie. Trzecia fasada góruje nad wąskim kanałem Rio del Palazzo, podczas gdy tył budynku przylega do kompleksu Basilica di San Marco.

Teraz jedna z największych atrakcji Wenecji, Pałac Dożów, zwany także Palazzo Ducale, ma długą i barwną historię, która jest nierozerwalnie związana z powstaniem Wenecji i jej dominacją na dużych obszarach Europy Południowej i Środkowej na przestrzeni wieków.

Historia Pałacu Dożów

Pałac Dożów był rezydencją Dożów (wybieranego lub mianowanego władcy Wenecji), a także mieścił organy polityczne państwa, w tym Wielką Radę (Maggior Consiglio) i Radę Dziesięciu. Obecny budynek pochodzi z 1300 roku, chociaż rolę Doży można prześledzić do VIII wieku, kiedy Wenecja była częścią Cesarstwa Bizantyjskiego. W późnym średniowieczu (1000-1300) Republika Wenecka rządziła wschodnią częścią Morza Śródziemnego, w tymcałe wybrzeże Adriatyku dzisiejszej Chorwacji i Bośni. W latach 1400-1500 dominował na morzach otaczających dzisiejszą Grecję i Turcję oraz sprawował kontrolę nad Cyprem, Kretą i całym greckim archipelagiem. Na półwyspie włoskim wszystkie miasta Vincenza, Treviso, Padwa, Werona, Brescia i Bergamo były w posiadaniu Wenecji.

Republika ta potężna zasłużyła na pałacową siedzibę rządu. Kiedy poprzednie iteracje Palazzo Ducale, czyli Pałacu Dożów, zostały ustawione w innych miejscach w Wenecji, a następnie doszczętnie spalone, w 1100 roku wybrano nowe miejsce. Chociaż niewiele pozostało z tego wczesnego budynku, XIV-wieczny budynek, który stanowi fundament dzisiejszego pałacu, wyrósł na jego miejscu. Budowę najbardziej rozpoznawalnej części pałacu, gotyckiej południowej fasady zwróconej w stronę wody, rozpoczęto w 1340 r. w celu zorganizowania sali posiedzeń Wielkiej Rady, liczącego prawie 500 członków organu zarządzającego, który służył jako zespół czeki i salda dla doży.

Pałac, który wznosił się obok bazyliki św. Marka, stałby się jednym z najbogatszych zespołów miejskich i mieszkaniowych w Europie. Oprócz prywatnego mieszkania Dożów w pałacu mieściły się sądy, biura administracyjne, podwórka, okazałe klatki schodowe i sale balowe, a na parterze więzienia. Nowe skrzydło zwrócone w stronę Piazzetta San Marco zostało uruchomione w latach dwudziestych XIV wieku. Jego konstrukcja naśladowała skrzydło wychodzące na kanał – parter z arkadami, zwieńczony pierwszym piętrem z ozdobnymi łukowymi balkonami. To skrzydło owinięte wokółwewnętrzny dziedziniec, który kiedyś i teraz jest centralnym punktem pałacu.

Pożar w 1483 r. spowodował rozległe zniszczenia pałacu i zaowocował ambitnym planem rozbudowy i odbudowy. Kolejne pożary w 1574 i 1577 roku zniszczyły dużą część pałacu oraz bezcenne dzieła sztuki i wyposażenie znajdujące się w jego wnętrzu. Nastąpiła szybka renowacja i przywrócenie gotyckiego pałacu do stanu sprzed pożaru, co w dużej mierze widzimy dzisiaj. Do opracowania aranżacji wnętrz przyczynili się wielcy weneccy architekci, tacy jak Filippo Calendario i Antonio Rizzo, a także mistrzowie malarstwa weneckiego, tacy jak Tintoretto, Tycjan i Veronese.

Więzienie w pałacu

Pałac Dożów słynie ze swoich wspaniałych wnętrz, ale ma też inne pretensje do sławy, a raczej hańby. W całej historii Republiki Weneckiej więzienia na parterze pałacu zawierały maleńkie, ciemne i przerażające cele, które były stale wilgotne i przepełnione chorobami, lodowato zimne zimą i upalne latem. Pod koniec XVI wieku wysiłki mające na celu rozbudowę więzienia i rzekomą poprawę warunków życia uwięzionych zaowocowały powstaniem Prigioni Nuove (Nowe Więzienia), które znajdowało się po drugiej stronie Rio del Palazzo i było połączone z pałacem Mostem Westchnień. Kamienny most rzekomo zasłużył na swoją romantyczną nazwę od westchnień, które wydawali skazani więźniowie, gdy widzieli swój ostatni rzut oka na Wenecję przez kamienne kraty w oknach. Giacomo Casanova, znany włoski pisarz i gawędziarz, uciekł ze Starego Więzienia, nazywanyPiombi-by rzekomo wspinając się na krokwie dachu, wchodząc po schodach i wychodząc frontowymi drzwiami.

Upadek Wenecji i Pałacu Dożów

Na przełomie XVII wieku i mniej więcej w czasie ukończenia budowy pałacu fortuny Wenecji zaczęły podupadać. Przedłużający się konflikt z papiestwem w Rzymie, wieloletnia wojna z Imperium Osmańskim i utrata kilku kluczowych terytoriów osłabiły Republikę. Pod koniec XVIII wieku Wenecja nie była już imperium żeglarskim, chociaż kontrolowała całą dolinę Padu na półwyspie włoskim. W 1796 r. miasto kontrolował Napoleon Bonaparte, aw 1797 r. ostatni doż Wenecji, Ludovico Manin, abdykował – 700-letnia Republika Wenecka przestała istnieć.

W 1866 roku Wenecja stała się częścią Zjednoczonego Królestwa Włoch, a Pałac Dożów stał się własnością nowo utworzonego państwa włoskiego. Remont z końca XIX wieku przywrócił mocno zniszczony pałac i w 1923 roku został otwarty jako muzeum.

Zwiedzanie Pałacu Dożów

Jeden z najważniejszych zabytków w Wenecji, Pałac Dożów jest otwarty dla wycieczek każdego dnia w roku. Podstawowa wycieczka to samodzielne spojrzenie na garść najważniejszych pomieszczeń w pałacu, ale wyklucza kilka kluczowych obszarów. Aby zobaczyć stare i nowe więzienia, w tym celę Casanovy, Most Westchnień i kilka innych znakomicie zachowanych pomieszczeń, musisz zarezerwować wysoce polecaną wycieczkę Doge's Palace Secret Itineraries Tour. Wycieczki w języku angielskim wyprzedają się z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem, więc pamiętaj, aby zarezerwować wcześniej.

Aby uzyskać więcej wskazówek, jak zobaczyćnajlepsze w Wenecji i jak najlepiej wykorzystaj swój pobyt, zobacz nasz przewodnik: Zwiedzanie Wenecji: najbardziej romantyczne miasto we Włoszech.