10 potraw do spróbowania w stanie Nowy Jork

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:20

Stan Nowy Jork dał światu wiele rzeczy (aparaty fotograficzne Kodak, klimatyzacja i tak, papier toaletowy), a jego wkład w świat żywności jest ogromny, od oczywistych potraw, których nazwy pochodzą od miast lub regionów pochodzenia (jak skrzydełka Buffalo, warzywa Utica i dressing z tysiąca wysp) do bardziej zaskakujących pozycji, takich jak ciasto winogronowe i biszkopt. I chociaż niektóre potrawy mogą nie brzmieć tak apetycznie (patrząc na ciebie, Garbage Plate), wszystkie są niezwykle smacznymi daniami i warto jeździć do stanu Nowy Jork, aby spróbować w ich naturalnym środowisku. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o 10 fascynujących i pysznych potrawach do spróbowania w Nowym Jorku.

Wołowina na Weck

Beef on Weck została wynaleziona w Buffalo i jest warta spróbowania tylko w zachodniej części Nowego Jorku. Kluczem jest Weck lub bułka, co w rzeczywistości jest skrótem od Kummelweck, południowoniemieckiego słowa oznaczającego bułkę kajzerką z kminkiem i solą. Gdy masz już świeżo przygotowaną bułkę (chrupiącą na zewnątrz, miękką w środku), należy ją ułożyć wysoko z plastrami rostbefu, odrobiną wołowiny au jus na górnej bu jus do maczania i chrzanu. Historia pochodzenia jest trochę mroczna, ale uważa się, że rolka została wynalezionaprzez niemieckiego piekarza z Buffalo o nazwisku William Wahr w XIX wieku. Legenda głosi, że właściciel lokalnej knajpy stworzył kanapkę z chleba, ponieważ chciał, aby danie zadowoliło jego klientów, ale także wzbudziło pragnienie, by zamawiali więcej piwa. Obecnie najlepszym miejscem w Buffalo, aby zdobyć odpowiednią wołowinę na Weck, jest Schwabl, Charlie the Butcher i Bar Bill Tavern (który, nawiasem mówiąc, ma również wspaniałe Buffalo skrzydła, więc możesz wyrzucić oba przedmioty z listy za jednym razem).

Talerz na śmieci

Talerz na śmieci jest o wiele smaczniejszy niż się wydaje, obiecujemy. Danie zostało wynalezione w Nick Tahou Hots, restauracji Rochester, która została otwarta przez Alexa Tahou (ojca Nicka) w 1918 roku. inne strony (zazwyczaj połączenie domowych frytek, sałatki makaronowej i fasoli) ułożone razem z cebulą, sosem chili i musztardą na wierzchu. Mięso na wierzchu to wybór hamburgerów, hot-dogów, szynki, paluszków z kurczaka, smażonej ryby i nie tylko.

Talerz na śmieci podobno otrzymał swoją nazwę, gdy dawno temu studenci poprosili Nicka Tahou o danie z „całymi śmieciami”. Nick posiadał prawa autorskie do nazwy „Garbage Plate” w 1992 roku, więc chociaż znajdziesz wersje tego talerza w innych restauracjach w mieście, będą one nazywane takimi jak Dumpster Plates, Messy Plates lub jakaś inna nazwa, ale sentyment jest zawsze ten sam. Wypróbuj go u oryginalnego Nicka Tahou Hots.

Szarlotka Winogronowa

Stworzone w mającym obsesję na punkcie winogron mieście Neapolu w regionie Finger Lakes, ciasta winogronowe są wytwarzane z soczystych i aromatycznych winogron concord. Niełatwe do wykonania, wymagają kilku funtów ugotowanych, obranych winogron (z zarezerwowanymi skórkami). Nasiona są odcedzane, a następnie skórki są dodawane z powrotem wraz z cukrem, zanim całość zostanie upieczona w ciasto, co powoduje dżemową eksplozję o smaku winogronowym. Irene Bouchard przypisuje się stworzenie ciasta winogronowego w latach 60.

Dzisiaj wypróbuj jeden w Monica's Pies, Arbor Hill Grapery & Winery lub z przydrożnych stoisk podczas jesiennych zbiorów w Neapolu.

Zieloni Utica

To danie to połączenie gorzkiej zieleni, zwykle escarole, bułki tartej, smażonej szynki prosciutto, ostrej papryczki wiśniowej i sera Parmigiano-Reggiano. Escarole był podstawą w przydomowych ogrodach Utica pod koniec XIX wieku, kiedy wielu Włochów wyemigrowało do regionu, aby pracować w młynach. We Włoszech escarole zwykle gotowano z oliwą z oliwek i czosnkiem, ale w latach 80. Joe Morelle ulepszył danie, gdy pracował w restauracji Chesterfield's.

Teraz danie to jest popularne we włoskich restauracjach na północy stanu, od Albany po Syracuse, a także w samej Utica. Aha, a w Chesterfield, teraz nazywanym Chesterfield's Tavolo, nazywają się Greens Morelle. Wypróbuj je tam lub w Georgio's Village Café, gdzie nazywane są Village Greens - większość restauracji w Utica tak naprawdę nie nazywa ich Utica greens.

Skrzydła Bawolego

Te słynne pikantne skrzydełka zostały wynalezione w Buffalo (bez niespodzianki) przez Teressę Bellissimo, która wraz z rodziną była właścicielką Anchor Bar. Dokładny powód, dla którego zdecydowała się posmarować skrzydełka kurczaka w ostrym sosie i podać je z serem pleśniowym i selerem, jest nieco mętny, ale przekąska od razu zyskała popularność. Skrzydełka Buffalo są wykonane przez smażenie skrzydełek w głębokim tłuszczu bez powłoki lub panierowania, a następnie posmarowanie ich w jasnopomarańczowym sosie z roztopionego masła, ostrego sosu i czerwonej papryki.

Wypróbuj je w miejscu, w którym zostały wymyślone, Anchor Bar lub Bill Bar Tavern, gdzie możesz również złapać wołowinę na Weck.

Słone Ziemniaki

Słone ziemniaki, popularne w Centralnym Nowym Jorku, powstały w Syracuse, znanej z produkcji soli, dzięki słonym źródłom znalezionym wokół jeziora Onondaga. W XIX wieku irlandzcy górnicy soli przywozili do pracy torbę małych, nieobranych ziemniaków, a w porze lunchu gotowali je w swobodnie płynącej słonej wodzie. Ziemniaki – małe czerwone lub białe – tworzą na skórce skórkę z soli, która zapobiega ich nadmiernemu wodnieniu i pozostawia chrupiące na zewnątrz i kremowe w środku.

Możesz spróbować solonych ziemniaków w Bob’s Country Barbecue.

Szpieg

Ta gorąca kanapka została stworzona przez włoskich imigrantów w Binghamton w latach dwudziestych. Spiedie to nawiązanie do włoskiego słowa spiedino, które oznaczaszpikulec. Przyprawy przyrządza się z kurczaka, wieprzowiny, wołowiny lub jagnięciny, marynowanych w pikantnym sosie (zwykle z octu winnego, oleju i różnych przypraw), a następnie grillowanych na rożnie. Kawałek włoskiego chleba jest następnie używany jako rodzaj rękawicy do owinięcia wciąż nadzianego mięsa i zdejmowania go z szpikulca do kanapki. I to wszystko – żadne inne składniki nie są dodawane.

Augustine Iacovelli miał sprowadzić szpiega do swojej restauracji Augies w 1939 roku i wkrótce szpiedzy byli w całym Binghamton. Dziś w Binghampton odbywa się coroczny Spiedie Fest i Balloon Rally, a butelkowane marynaty Spiedie są szeroko sprzedawane. Spróbuj jednego w Lupo's S & S Char Pit, Sharkey's Bar & Grill lub Spiedie & Rib Pit.

Gąbka Cukierkowa

Początki cukierków gąbczastych są mgliste, ale zaczęły pojawiać się w sklepach ze słodyczami w Buffalo i zachodniej części Nowego Jorku około lat 40. i 50. XX wieku. Cukierki biszkoptowe to chrupiące toffi o smaku prażonej melasy wykonane z cukru, syropu kukurydzianego i sody oczyszczonej, które następnie są pokryte polewą czekoladową (ciemna mleczna lub pomarańczowa czekolada). Niezbyt powszechnie znane poza Buffalo, podobne (ale różne!) cukierki pod nazwami takimi jak żużel toffi, bajkowe cukierki, cukierki o strukturze plastra miodu lub pianka morska istnieją na całym świecie. Buffalończycy twierdzą, że biszkopt nie radzi sobie dobrze w upale i wysokiej wilgotności, co utrudnia transport w inne miejsca, dlatego nie można go zbyt często znaleźć poza regionem.

Kup trochę biszkoptów od Fowler's Chocolates, Ko-Ed Candies, Alethea's i ParksideCukierki, z których wszystkie istnieją od dziesięcioleci.

White Hots

Po raz pierwszy wyprodukowane w Rochester przez niemieckich imigrantów na początku XX wieku, kiełbaski typu white hots zawierają mieszankę wieprzowiny, wołowiny i cielęciny oraz są nieutwardzone i niewędzone wraz z mieszanką przypraw. Zwykle podawane z grilla w bułce i posypane cebulą, przysmakiem, papryką, melasą, octem i nie tylko. Mogą być również mięsem w śmietniku.

Najbardziej znanym producentem white hots jest firma Zweigle's, która produkuje je od 1925 roku i znajdują się na stadionach sportowych Rochester i Buffalo oraz w większości restauracji, które je serwują. Zamów white hot na stadionie Red Wing, gdzie gra drugoligowa drużyna baseballowa Rochester, lub w Nick Tahue Hots.

Sos sałatkowy z tysiąca wysp

Tysiąc Wysp to łańcuch wysp między północnym Nowym Jorkiem i Kanadą oraz miejsce narodzin tytułowego sosu sałatkowego. Istnieje kilka historii pochodzenia tego opatrunku. Jedna z historii mówi, że zamożni właściciele zamku Boldt, George i Louisa Boldt, byli na swoim jachcie, gdy ich szef kuchni zdał sobie sprawę, że zapomniał przynieść sos do ich zieleniny. Improwizował, mieszając razem majonez, ketchup, ogórek konserwowy, sos Worcestershire i jajko na twardo, tworząc w ten sposób Sos Tysiąca Wysp.

Inna wersja zawiera przewodnik wędkarski i karczmarz George LaLonde, który serwował sos,stworzony przez żonę, w ramach obiadu rozdawał swoim gościom na wyprawach wędkarskich. Jednym z gości była aktorka May Irwin, która podzieliła się przepisem ze swoimi przyjaciółmi Boldtami, właścicielami Waldorf-Astoria, a także dodali go do menu swojego hotelu.

Możesz kupić butelkę oryginalnego dressingu Tysiąca Wysp przez byłych właścicieli karczmy LaLonde (którzy nazwali ją Gospodą Tysiąca Wysp) według oryginalnego przepisu Sophii. Lub spróbuj w restauracji hotelu Harbour.