Zwiedzanie wioski Sasak Sade w Lombok w Indonezji

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:59

Uderz ! Bambusowa pałka mocno uderza w tarczę pepadu z bawolej skóry i czujemy, jak uderzenie odbija się echem w powietrzu, prawie tak, jakbyśmy sami otrzymali cios. Gdy tłum zbliża się, by lepiej widzieć walkę peresańską, lawina ciosów między pepadu pojedynku sprawia wrażenie, jakby pałeczki śmigały zaledwie kilka centymetrów od nas.

Uderz! Jeden z pepadu cofa się, wytrącony z równowagi ciosem przeciwnika. Pakembar, czyli sędzia, natychmiast ogłasza zakończenie walki, zanim zostanie pobrana krew.

Pokolenia temu, czerpanie krwi było głównym punktem pojedynku pereskiego. Społeczności Sasaków na indonezyjskiej wyspie Lombok urządzały takie walki tuż przed zasadzeniem ryżu na swoich polach, wierząc, że im więcej krwi podczas pojedynku, tym intensywniejszy będzie deszcz w tym sezonie sadzenia.

Poskramiacz, którego jesteśmy teraz świadkami, występuje prawie codziennie, za każdym razem, gdy autobusy turystyczne wyrzucają swoich pasażerów do Tradycyjnej Wioski Sasak Sade we wschodnim Lomboku.

Wizyta w Sasak Sade to przyspieszony kurs kultury Sasaków rodzimej na wyspie, gdzie mieszkańcy z radością prezentują swoją muzykę, komedię, walkę i rzemiosło. Tylko niewielka część jest odkażana przez anmiędzynarodowa publiczność; w każde zabawne poranne spotkanie z Sasakiem musi nastąpić mały szok kulturowy! Aby zobaczyć naszą wizytę w Sasak Sade w pełnym ruchu, obejrzyj ten film na Youtube.

Pozbądźmy się bębnów wojny: Sasak Gendang Beleq

Sasak mieszkający w Sade wystawia porywający pokaz dla każdego przyjeżdżającego autobusu turystycznego, zaczynając od porywającego występu tradycyjnej trupy muzycznej, prowadzonej przez gendang beleq (wielki bęben).

Gendang beleq prowadzi rytm, a towarzyszące gongi zapewniają melodię. Powstała muzyka to energiczny, powtarzalny hałas, być może nawiązujący do pierwotnego przeznaczenia gendang beleq jako instrumentu wojennego. W dawnych czasach generałowie prowadzili swoje wojska z gendang beleq, aby obudzić ducha walki swoich ludzi przed bitwą.

Wyślij klauna: Tari Amaq Tempengus Dance

Trupa zapewnia akompaniament muzyczny do kilku aktów wykonywanych przez mężczyzn Sade'a. Po pojedynku pereskim w centrum uwagi znajduje się lżejszy akt: Tari Amaq Tempengus, taniec błazna nadwornego, który był wykonywany dla zmęczonych żołnierzy powracających z bitwy.

Ruchy Amaq Tempengus nawiązują do stylizowanego Sasaka Charliego Chaplina: machając sarongiem dla uzyskania komicznego efektu, Amaq Tempengus przechadza się po małym placu miejskim, jego jaskrawy makijaż podkreśla jego uzębiony uśmiech i błyskające oczy. Odważnie pozuje do kamery, AmaqTempengus przemyka od jednego widza do drugiego, grając z kolei głupca i klauna, a wszystko to w rytmie trupy gendang beleq.

To przekonujące przedstawienie – po zakończeniu pokazu zakochani fani otaczają Amaq Tempengus na selfie, ale mężczyzna stojący za makijażem wydaje się znacznie bardziej nieśmiały w prawdziwym życiu, zgadzając się tylko z pewną niechęcią.

Wykonywanie cięcia: Taniec Tari Petuk

Nawet dzieci Sasaków znajdują się w centrum uwagi: taniec Tari Petuk, wykonywany przez dwóch chłopców w wieku do dziesięciu lat, przejmuje kontrolę nad miejskim rynkiem, wirując jak gendang beleq uderza w crescendo.

Wąsy namalowane na twarzach chłopców przypominają wewnętrzny żart, biorąc pod uwagę kontekst tańca: tari petuk jest tradycyjnie wykonywana jako część ceremonii obrzezania Sasaka, rytuału przejścia do męskości. Świeżo obrzezani chłopcy obserwują tari petuk, aby złagodzić ból związany z obcięciem części penisa.

Ludzie z wioski: odkrywanie reszty Sasak Sade

Po pokazie goście są zachęcani do spaceru po wiosce Sasak Sade w towarzystwie lokalnego przewodnika.

Sade zawiera 150 domów zbudowanych w tradycyjnym stylu Sasak, z drewnianymi filarami, ścianami z plecionego bambusa i dachami krytymi strzechą wykonanymi z trawy alang-alang. Około 700 Sasaków mieszka w Sade, wszyscy pracują razem, aby podtrzymać płomień kultury.

W Sade nadal żyją stare sposoby, takie jak stosowanie oleju kokosowegoLampy; lumbung (spichlerze ryżowe) górujące nad domami; i uporczywość tkania jako umiejętności życiowej dla kobiet Sasak.

Sasak na Lombok liczy około czterech milionów, co stanowi ponad osiemdziesiąt procent mieszkańców wyspy. Dzięki wioskom takim jak Sade, styl życia Sasaków nadal kwitnie, pomimo kolonizacji przez Balijczyków i Holendrów oraz naporu nowoczesności, który szybko zniweczył inne tradycyjne społeczności w całej Indonezji.

Dziwne tradycje Sasaka na wyświetlaczu

Piętnaście pokoleń Sasaków od wieków mieszka w Sade; stare zwyczaje umierają ciężko. Weźmy na przykład zwyczaj wycierania podłóg Sasaka kupą bawołów, jak to robiła ta gospodyni Sasak. Domy Sasaków mają gliniane podłogi, które są rzekomo uzupełniane przez regularne pocieranie rozcieńczonym krowim łajnem.

Starsze pokolenie wierzy, że ten zwyczaj chroni przed komarami i złymi wpływami. Nowsze pokolenie nie było dostępne do komentowania, a przynajmniej jeden z moich kolegów zwiedzających – widząc tę sympatyczną matronę pokrywającą swoją podłogę garściami ziemisto pachnących zielonkawych odchodów – uciekł z miejsca zdarzenia, krztusząc się.

Kobiety Sasak robią tkactwo

Społeczeństwo Sasaków ma ścisły podział pracy między płciami. Mężczyźni zajmują się zajęciami poza domem, kobiety Sasak zajmują się kuchnią, dziećmi i krosnem tkackim. W wiosce Sade objawia się to u mężczyznprzejmuje całą pracę performatywną, z kobietami tkającymi tradycyjne tkaniny i sprzedającymi je zwiedzającym.

Tradycyjne krosna przedstawiają odwiedzającym proces tkania. Tkanie Sasaka to czasochłonny proces, od barwienia bawełny naturalnymi kolorami (orzech betelu i imbir tworzą pomarańcz, indygo tworzy niebieski) po ręczne tkanie nici. Sasak kobiety spędzają dwa miesiące na tworzeniu pojedynczej beli materiału i około sześciu tygodni, aby wyprodukować produkt gorszej jakości.

Okazja tkanin Ikat i Songket na każdym rogu

Ścieżki poza rynkiem Sade przypominają tradycyjny targ, a kilka domów zostało przekształconych w witryny sklepowe z tkaninami Sasaka, takimi jak ikat (kolorowa tęczowa tkanina z tradycyjnymi wzorami) i songket (tkanina ze złotymi i srebrnymi nićmi tkanymi). Panie sprzedają również produkty wykonane z ich sukna, w tym torby, czapki, szarfy i bieżniki.

Ten pisarz zdołał zdobyć szeroki, dwumetrowy bełt ikat za około 500 000 IDR (około 37 USD) i mniejszy bełt Songket za około 300 000 IDR (około 22 USD).

Takie okazje mogą wywołać impulsywne zakupy: mój ikat służy teraz jako ozdobna zawieszka na ścianę, ale od czasu prasy piosenka leży nieużywana w mojej szafie!

Transport do wioski Sasak Sade

Aby odwiedzić tradycyjną wioskę Sasak Sade, możesz wziąć wynajęty samochód ze stolicy Lombok, Mataram, do dzielnicy Pujut, godzinę ipół jazdy, która zabierze Cię obok wysokich meczetów Mataram i malowniczych pól ryżowych Lombok. Zobacz lokalizację tradycyjnej wioski Sasak Sade (Google Maps).

Nie będziesz mógł wejść bez płatnego przewodnika, który będzie Cię kosztował około 50 000 IDR (około 3,75 USD). Nie zachęca się do indywidualnych wycieczek do wioski Sasak Sade; pokaz i wycieczka przyciągają duże grupy zwiedzających, których częścią był ten przewodnik (dziękujemy, Indonesia Tourism i TripofWonders). Sugerujemy, abyś poprosił swój hotel w Mataram, aby zaproponował Ci pakiet wycieczek do Sasak Sade, zamiast organizować go na własną rękę.

Jak to często bywa w branży turystycznej, autorowi zapewniono bezpłatne usługi do celów recenzji. Chociaż nie wpłynęło to na ten artykuł, About.com wierzy w pełne ujawnienie wszystkich potencjalnych konfliktów interesów. Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z naszą Polityką Etyki.