12 najlepszych parków narodowych na Borneo

2024 Autor: Cyrus Reynolds | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-09 00:20

Liczne parki narodowe na Borneo zapewniają odwiedzającym możliwość spróbowania dzikiej przyrody trzeciej co do wielkości wyspy na Ziemi, miejsca, gdzie niekontaktowani plemiona wędrowali jeszcze w latach 80. XX wieku. Najbardziej dostępne są parki narodowe w Sarawak i Sabah (malezyjska część Borneo), ale wnętrza są nadal dzikie i surowe. Tuż za granicą nie będziesz musiał się martwić o zatłoczone szlaki w indonezyjskim Kalimantanie. Do niektórych trudno dostępnych parków narodowych można dostać się tylko pływając łodzią po błotnistych rzekach w dżungli!

Parki narodowe na Borneo są również jednym z ostatnich schronień dla dzikich orangutanów i wielu innych zagrożonych gatunków, które zostały wysiedlone w wyniku intensywnego wyrębu lasów i produkcji oleju palmowego. Niestety Borneo jest jednym z najbardziej wylesionych miejsc na świecie – to najlepszy powód, aby wspierać i cieszyć się tamtejszymi parkami narodowymi.

Park Narodowy Bako

Bako National Park to pierwszy, najstarszy i prawdopodobnie najbardziej dostępny park narodowy w Sarawak. Bako znajduje się niecałą godzinę jazdy autobusem od Kuching, ale jest to odizolowany półwysep. Do parku musisz wsiąść w 20-minutową łódź motorową.

Chociaż Bako jest kompaktowe jak na standardy Borneo, niesamowita ilośćdzika przyroda jest wciśnięta na 10,5 mil kwadratowych parku. W parku żyje spora populacja zagrożonych małp proboscis, co zwiększa Twoje szanse na zauważenie jednego z najzabawniejszych mieszkańców Borneo.

Bako ma imponujący system szlaków z wędrówkami, od 30-minutowych spacerów edukacyjnych po spocone, ośmiogodzinne wycieczki po dżungli. Spacer po niektórych niezagospodarowanych plażach to miły bonus. Małpy proboscis często można zobaczyć w koronach drzew wzdłuż linii brzegowej.

Park Narodowy Mulu

Mulu National Park jest uważany za jeden z najbardziej imponujących parków narodowych Borneo i został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2000 roku. Dotarcie tam wymaga lotu małym samolotem, ale odwiedzający mogą cieszyć się cudowną krainą o powierzchni 204 mil kwadratowych ze szlakami, jaskiniami i formacje wapienne niegdyś w parku. Mulu jest domem dla 17 różnych stref roślinnych, w których znajduje się mnóstwo roślin, zwierząt i owadów. W parku można znaleźć około 20 000 bezkręgowców.

Jaskinie Mulu są nadal badane i badane. Na powierzchni słynna wędrówka Pinnacles Trail to trudna trzydniowa, dwunocna przygoda z poważnym wspinaniem się na końcu, aby zobaczyć formacje krasowe.

Park Narodowy Gunung Gading

Położony kilka godzin na zachód od Kuching, Park Narodowy Gunung Gading został otwarty w 1994 roku i stał się popularnym miejscem, w którym można zobaczyć rzadkie kwiaty Rafflezji, gdy kwitną.

Kwiaty Rafflesia należą do światowychnajdziwniejszy; są pasożytnicze, kwitną nieprzewidywalnie i pachną jak gnijące mięso, aby przyciągnąć muchy do zapylania. Są też ogromne – jeden gatunek może mierzyć do czterech stóp średnicy!

Odwiedzający Park Narodowy Gunung Gading mogą wędrować do kilku wodospadów lub stromym szlakiem na szczyt Mount Gading (3 166 stóp), gdzie znajdują się artefakty z punktu obserwacyjnego armii brytyjskiej utworzonego w latach 60. XX wieku. Skontaktuj się z Biurem Leśnictwa Sarawak w Kuching, zanim udasz się na wycieczkę, aby sprawdzić, czy kwitną kwiaty Rafflezji. Strażnicy mogą zaznaczyć lokalizację kwitnących kwiatów na Twojej mapie.

Park Narodowy Lambir Hills

Park Narodowy Lambir Hills, około godziny na południe od Miri w Sarawak, jest domem dla ponad 1 050 gatunków drzew wraz z genialnym wachlarzem różnorodności na ziemi i pod okapem. Udogodnienia parku i łatwy dostęp sprawiają, że jest to najlepszy „wszechstronny” park narodowy, w którym można szybko posmakować lasu deszczowego Sarawak.

Do najbliższego wodospadu można dotrzeć po zaledwie 15-minutowej wędrówce, ale zapaleni wędrowcy mogą wspiąć się na szczyt Mount Lambir. Podczas czterogodzinnej wędrówki można zobaczyć pozostałości szybu naftowego, który wciąż bulgocze i małą lokomotywę parową z torami w większości odzyskanymi przez dżunglę.

Podobnie jak wiele innych parków narodowych na Borneo, możesz zorganizować pobyt w prostym obiekcie w Parku Narodowym Lambir Hills. Pobyt w parku pozwala na skorzystanie z nocnych spacerów i wczesnych poranków, kiedy wiele stworzeń jest najbardziej aktywnych. Zabierz ze sobą artykuły spożywcze do gotowania wwspólna kuchnia.

Park Narodowy Kubah

Park Narodowy Kubah nie jest ogromny, ale znajduje się tylko 40 minut od Kuching i można go podziwiać podczas jednodniowej wycieczki. Sześć szlaków w Kubah pozwala odwiedzającym podziwiać krajobrazy dżungli, a następnie ochłodzić się pod wodospadami. W parku narodowym występuje około 93 gatunków palm i wiele storczyków.

Kubah nie jest uważany za najlepszy park narodowy na Borneo pod względem spotkań z dziką przyrodą. Mimo to jego sceneria i dostępność stanowią doskonałą rozrywkę - zwłaszcza jeśli byłeś już w Parku Narodowym Bako.

Park Narodowy Niah

Park Narodowy Niah to szczęśliwe miejsce dla antropologów i entuzjastów jaskiń. Chociaż położony dalej na północ Park Narodowy Mulu słynie z ogromnych jaskiń, wejście do niego może być czasochłonne. Z drugiej strony Niah to łatwa, dwugodzinna wycieczka na południe od Miri w Sarawak. Ekspedycja z lat 50. XX wieku odkryła tam narzędzia i ludzkie szczątki sprzed 40 000 lat.

Podwyższone chodniki w Parku Narodowym Niah pomagają odwiedzającym odkrywać jaskinie i duże wapienne schrony bez zbytniego brudzenia się. Jaskinie Niah są również głównym źródłem gniazd jerzyków zbieranych na zupę z ptasich gniazd. Pojedyncza miska może kosztować w restauracjach nawet 100 dolarów! W styczniu i czerwcu odwiedzający czasami mogą obserwować niebezpieczny proces pozyskiwania gniazd z sufitu jaskini.

Park Kinabalu

Mount Kinabalu, najwyższa góra Malezji, dominuje w krajobrazie na północ od Kota Kinabalu. Ale nawet jeśli nie dostaniesz pozwolenia i spędzisz dwa dni wspinając się na szczyt na wysokości 13 435 stóp, Kinabalu Park ma wiele do zaoferowania wokół góry.

Kinabalu Park został uznany za jedno z pierwszych miejsc światowego dziedzictwa UNESCO w Malezji w 2000 roku. Bioróżnorodność występująca wokół podstawy i wzdłuż zboczy góry Kinabalu nie ma sobie równych w Malezji. Szacuje się, że w okolicy można zobaczyć 326 gatunków ptaków i 100 gatunków ssaków. Region Mount Kinabalu to marzenie botaników: udokumentowano tam ponad 800 gatunków storczyków i 600 gatunków paproci! Podczas wędrówki można zobaczyć mięsożerne rośliny dzbanów.

Park Tawau Hills

W Sabah, Tawau Hills Park pokazuje, dlaczego parki narodowe na Borneo są tak ważne dla ochrony plantacji oleju palmowego. Park narodowy o powierzchni 107 mil kwadratowych jest jedyną pobliską ostoją dla wielu gatunków wypchniętych z ich rodzimego siedliska. Gibony, dzioborożce i małpy czerwonolistne są tam często spotykane.

Tawau Hills Park to popularne miejsce na jednodniowe wycieczki i piknik dla lokalnych rodzin, szczególnie w weekendy. Wulkaniczne wnętrze jest domem dla gorących źródeł i wodospadów. Chociaż park Tawau Hills znajduje się zaledwie 40 minut jazdy na północ od lotniska Tawau, większość turystów, którzy przylatują, kieruje się na wschód, aby cieszyć się światowej klasy nurkowaniem w Mabu i Sipadan.

Park Narodowy Crocker Range

Z 540 milami kwadratowymi pagórkowatego terenu, Park Narodowy Crocker Range jest największym parkiem Sabah. Potężna Góra Kinabalu jest w rzeczywistości częścią tego samego zakresu; chociaż Park Kinabalu jest oddalony o kilka godzin.

Wędrówka po górach Crocker jest trudna ze względu na pagórkowaty teren, ale górskie widoki i płynąca poniżej rzeka Padas nagradzają wysiłek. Wieczorne temperatury w podstacji Gunung Alab (siedziba główna parku na wysokości 5,200 stóp) są szczególnie chłodne po trekkingu w dżungli poniżej!

Crocker Range jest domem dla rzadkich roślin, orangutanów, gibonów i wielu unikalnych owadów, z których niektóre są wystawione w insektarium.

Park Narodowy Ulu Temburong

Chociaż Brunei przyciąga mniej turystyki, najmniejszy niezależny naród Borneo wykonał doskonałą pracę chroniąc rodzime lasy deszczowe przed wyrębem i plantacjami palm olejowych. Park Narodowy Ulu Temburong z 210 milami kwadratowymi kwitnącego lasu jest przykładem dobrze prowadzonej ekoturystyki. Nie możesz się tam dostać nawet drogą; będziesz musiał zabrać łódź typu Iban do wnętrza parku!

Ponad cztery mile deptaków i ścieżek wznoszą się nad poszyciem lasu w Ulu Temburong. Chodnik z baldachimem zawieszony na wysokości 160 stóp pomaga odwiedzającym zbliżyć się do dzioborożców, małp (uwaga na makaki!) i innych żyjących tam stworzeń.

Park Narodowy Tanjung Puting

TanjungPuting w Centralnym Kalimantanie jest w większości bagnisty i nisko położony, ale jest to doskonałe miejsce do zobaczenia na wolności orangutanów i małp proboscis. Dostęp jest możliwy tylko łodzią. Odwiedzający płyną spokojnie wzdłuż rzeki Sekonyer, pozwalając im podkraść się do orangutanów i innych zagrożonych dzikich zwierząt żerujących wzdłuż brzegów. Lamparty i niedźwiedzie słoneczne są również lokalnymi mieszkańcami, ale zobaczenie ich jest rzadkim wydarzeniem.

Ponad połowa Tanjung Puting została zniszczona przez nielegalne pozyskiwanie drewna i wydobycie, pomimo wysiłków na rzecz ochrony ważnego siedliska. Uważaj na gigantyczne motyle fruwające po parku.

Park Narodowy Sebangau

Do wielu parków narodowych w indonezyjskim Kalimantanie jest trudniej niż do ich malezyjskich odpowiedników, ale wysiłek jest często nagradzany. Park Narodowy Sebangau w Centralnym Kalimantanie jest domem dla największej populacji orangutanów na świecie!

Podobnie jak Tanjung Puting, Sebangau zostało poważnie uszkodzone w wyniku wyrębu, a do poruszania się będziesz musiał polegać na łodziach. Odwiedzający unoszący się na czarnych wodach rzeki Sebangau mają szansę dostrzec krytycznie zagrożone orangutany wylegujące się na brzegach. Dzikie orangutany i gibony wędrują swobodnie, podczas gdy półdzikie orangutany pojawiają się na platformach do karmienia, dopóki nie zostaną zrehabilitowane.